Avcı Herne bir tanrıdan ziyade bir hayalet gibiydi ya da belki de daha çok Kelt mitolojik avcısıydı . Başında boynuzlar vardı ve hareket ederken hayaletsi çığlıklarının yanı sıra zincirlerin şakırtıları da duyuluyordu. Bu tuhaf hayaletin nasıl var olduğunu ve bu kadar yıl sonra bile nasıl varlığını sürdürdüğünü öğrenmek için okumaya devam edin.
Avcı Herne, Berkshire bölgesindeki Windsor Park kırsalında dolaşan bir İngiliz hayaletiydi.
Birçok kişi onun Shakespeare oyunu “The Merry Wives of Windsor”da canlandırıldığını iddia ediyor, ancak daha eski bir kökeni olabilir. Parkta dolaşıyor, hem insanları hem de hayvanları rahatsız ediyordu ve rahatsız ettiği belirli bir ağacı vardı.
Sonraki hikayelerde, ana üssü muhtemelen parkın kuzey ucundaki Herne meşesi olmasına rağmen, güçlü bir ata biniyordu. İnsanlar ve hayvanlar yaklaşırsa onlarla savaşmaya çalışırdı.
Boynuzların kafasından mı çıktığı yoksa üzerinde oturduğu geyik derisi bir başlık mı taktığı belirsiz, ancak her iki seçenek de oldukça korkutucu . Herne, etrafındaki doğada çürümeye neden olabilecek türden büyülü veya dünya dışı bir güce sahipti.
Örneğin sığırların süt yerine kan üretmesine neden olabilirdi. Bir ağaca dokunup onu soldurup öldürebilirdi, bu yüzden bir insanı eline geçirirse neler yapabileceğini hayal edin!
Bu hayaletin görülmesi kötü alametlerdi ve sıklıkla hükümdarların ölümü veya doğal afetler anlamına geliyordu. Avcı Herne’nin birçok olası kökeni vardı.
Ya Shakespeare’in “The Merry Wives of Windsor”da süslediği eski bir efsaneydi ya da oyundan geliyordu ve hikayesi oradan geliyordu . Ayrıca trajik bir sonla karşılaşan ve ormanlarda sonsuza dek dolaşmaya lanetlenen, gittiği yerde işkence gören gerçek bir karakter de olabilirdi.
Herne the Hunter’ın Potansiyel Kökenleri
O dönemde mitolojide Herne ile ilişkili olabilecek veya kendi başlangıcına ilham kaynağı olabilecek birkaç tanrı daha vardı . O, Kelt tanrısı Cernunnos ile bağlantılı veya aslında aynı olabilirdi, çünkü o ismin kök kelimesi “cerne” boynuzlu anlamına gelir.
Ayrıca Vahşi Av’ın bir parçası olan Germen tanrısı Wotan ile de akraba olabilir. Hem Avcı Herne hem de Wotan mitolojilerinde başlarında boynuzlar taşıyordu, bu da muhtemelen aynı tanrı olduklarını gösteriyor.
Ancak, ölüm tanrısı olan ve öbür dünyaya giderken ruhları toplayan İskandinav tanrısı Odin’e de bazı benzerlikler taşıyor. Ancak Odin, diğer ikisi gibi kafasında boynuzlar takmıyordu. Ayrıca, Cernunnos da Herne gibi doğaya karşı değildi ve onun gelişmesi için savaştı. Soru şu: “Shakespeare bu hayalet figür fikrini nereden aldı?”
“Windsor’un Şen Kadınları”, Herne the Hunter’ın ilk kayıtlı örneğiydi . Bu yüzden onun garip hikayesi çok iyi Shakespeare’in aklından çıkmış olabilir. Ama sadece bir beyin çocuğu olmak için neredeyse fazla spesifik, ama her iki durumda da Shakespeare’in Herne the Hunter’dan bahsetmesi hikayesinin çiçek açmasına izin verdi. Bugün bile, bu hayaletin hala Windsor Park’ta dolaştığı ve uğursuz hayaletliğini sürdürdüğü söyleniyor.
Herne’nin Meşesi: Avcı Tanrının Avlanma Alanları
Ünlü Herne’s Oak’ın gerçek konumu hakkında çok fazla tartışma var (ve yıllardır da var) . Özellikle Viktorya döneminde, gerçek konumu tahmin etmeye veya bulmaya çalışmak bir tür oyun haline geldi.
Ancak bazı ordnance survey haritaları bu ağacın parkın kuzey sınırında olduğunu gösteriyor. Herne’s Oak ne yazık ki birçok değişikliğe uğradı ve bu yüzden gerçeği asla öğrenemeyebiliriz.
Bu hayalet ağacın tarihine bir göz atalım:
- Parkın kuzey tarafındaki ağaç 1796’da kaldırıldı
- 1838’de, bunun gerçek ağaç olmadığı yönünde yeni bir iddia ortaya atıldı ve gerçek Herne’s Oak olarak başka bir iddia ortaya atıldı. Bu iddia, özellikle Kraliçe Victoria ile birlikte çok ilgi gördü. Ancak bu ağaç 1863’te bir fırtınada devrildi
- Bu ağacın anısını yaşatmak için Kraliçe Victoria aynı yere başka bir ağaç diktirdi. (Bir hükümdar, hükümdarların ölümünü haber veren bir hayaletle neden bu kadar ilgilensin ki? Gerçekten tuhaf.)
- Daha sonra 1906 yılında parkta yapısal değişiklikler yapıldığında bu ağaç kaldırıldı
- Tekrar bir ağaç dikildi ve o ağaç bugün hala ayakta duruyor ve Herne’s Oak adını taşıyor
Herne’nin Mitleri: Avcı Efsanesi
Herne the Hunter gerçek bir kişinin hüzünlü hikayesinden esinlenmiş olabilir . Bazı tarihçiler onun gerçekten var olduğuna ve VIII. Henry döneminde kaçak avcı olan Robert Horne olarak adlandırıldığına inanıyor.
Garip ahiret hayatı, hayatta yaptıklarıyla ilgili olabilir. İntihar etmiş olabilir, bu da onu o dönemde utanç içinde bırakabilir.
Kaçak avcılığı yüzünden, parkın içinde ve çevresinde hayvanlara zarar verdiği görülmüş olabilir. Herne meşesinin etrafında dolaşıyor olabilir çünkü bazı hikayeler onun kendini o ağaca astığını iddia ediyor .
Çok büyük bir suç işledikten sonra intihar etti: kaçak avcılık veya başka bir şey. Şimdi lanetli cezasını yerine getirmeli.
Windsor’un Şen Kadınları: Avcı Herne’nin Başlangıcı mı?
Bu Shakespeare oyununda, Avcı Herne yalnızca bir kez bahsedildi . Sığırların sütünü kana dönüştüren ve ağaçları kurutan hayalet bir figür olarak tanımlandı. Kafasında boynuzlarla parkta dolaşır ve elinden gelenin en kötüsünü yapardı. Oyundaki diğer karakterlerden biri tarafından canlandırıldı.
Oyunun bazı versiyonlarında adı Horne olarak yazılmıştır. Bu yüzden Avcı Herne ile kaçak avcı Robert Horne arasında varsayılan bir bağlantı vardır. Bu oyun 1597’de sahnelenmiştir.
Bu bölüm, o bölgedeki insanları ormandan uzak tutmak için bir tür uyarıcı hikaye olabilirdi . Belki de insanları kaçak avcılıktan uzak tutmak için bir hikayeydi.
“Windsor Şatosu” Hikayesi
Bu hayaletin 1843 tarihli “Windsor Şatosu” romanıyla popülerleşen başka bir hikayesi daha var. Yazar William Harrison Ainsworth bu romanda hayaletin kökenini anlatıyor.
Bu hikayede, Herne adında bir adam ormanda bir geyiği avlıyordu, ancak neredeyse ölümüne boynuzlanmıştı. Ölmek üzereyken, şeytan belirdi ve Herne’ye onu bu durumdan kurtarmak için bir çözüm önerdi.
“Yaşamaya” devam edebilirdi, ancak sadece kafasında sonsuza dek geyik boynuzları takması gerekecekti. Herne kabul etti. Hikayelere göre, bugün hala ortalıkta dolaşıyor ve Windsor Park’ı sonsuza dek rahatsız etmeye zorlanıyor . Şeytanla yaptığı anlaşmayı yerine getirmeye devam ediyor.
Viktorya Çağında Avcı Herne
Herne the Hunter, Viktorya Çağı’nda popülerlik kazandı . Kraliçe Victoria, saltanatının erken dönemlerinden itibaren hayaletle ilgilendi. Hatta meşe ağacının gerçekte nerede olduğu konusundaki tartışmaya bile katıldı. Yukarıda belirtildiği gibi, muhtemelen eski Herne Meşesi’nin bulunduğu yere ağacı yeniden dikti.
Bu garip efsaneyi canlı tutmayı açıkça umursamıştı. Ayrıca bu dönemde, bu hayaletin görülme sıklığı arttı ve efsanesi biraz değişti. Ayrıca artık av köpekleriyle çevriliydi ve parkta dolaşırken bir boynuz bile taşıyordu. Ayrıca Viktorya döneminde, büyü ve mistisizm içeren dini bir uygulama olan okültizm yükselişe geçti.
Avcı Herne Baphomet’e çok benziyordu . Tapınak Şövalyeleri’nin tapınmakla suçlandığı bir tür boynuzlu tanrıydı. Viktorya döneminde bu tanrıya gizli dini uygulamalarda yeni bir hayat verildi. Günümüzde hala pagan ritüellerinde bir karakterdir ancak çoğunlukla İngiltere’de bulunur.
Pop Kültüründe Herne the Hunter
Avcı Herne bugün bile pek çok farklı medyada karşımıza çıkmaktadır:
- Marvel ve DC çizgi roman serilerinin çoğunda, özellikle de “Hellboy”da yer aldı.
- “Vahşi Av”, “Dresden Dosyaları”, “Kar Kraliçesi” ve “Bir Canavar Çağırıyor” gibi çeşitli kitaplarda yer almaktadır.
- Ayrıca SJ Tucker’ın “Hymn to Herne” ve Cradle of Filth’in “English Fire” gibi çeşitli şarkılarda da yer almaktadır.
Çözüm
Avcı Herne büyüleyici bir karakterdi ve gerçek bir efsaneden mi yoksa bir sanatçının zihninden mi geldiğine bakılmaksızın İngiliz kültüründe yaşamaya devam etti.
Bu yazımızda ele aldığımız bu tanrısal hayaletin ana noktalarına bir göz atın:
- Avcı Herne, Berkshire’ın güneyindeki Windsor Park’ta dolaştığı söylenen bir İngiliz hayaletiydi.
- Başında boynuzlar vardı, hayaletimsi sesler çıkarıyordu, ata biniyordu ve şakırdayan zincirlerin sesi ona eşlik ediyordu.
- Parktaki Herne Meşesi ile ilişkilendirilmişti ve orada yaşadığına inanılıyordu
- Hem insanları hem de hayvanları avladı ve rahatsız etti, sıklıkla sığırların sütünü kana çevirdi. Ayrıca, doğal dünyayı sadece elinin bir dokunuşuyla yok etme gücüne sahipti
- İlk kayıtlı görünümü 1597 tarihli Shakespeare oyunu “Windsor’un Şen Kadınları”ndaydı
- Ancak, daha eski bir efsaneden de gelmiş olabilir. Kelt tanrısı Cernunnos ve ayrıca Vahşi Avın Germen tanrısı Wotan ile bağlantıları vardır
- Hem Herne’nin hem de Wotan’ın başlarında boynuzlar vardı
- Ayrıca ruhları toplayan İskandinav ölüm tanrısı Odin’e de benziyordu
- Gerçek bir kişi olabilir, VIII. Henry döneminde kaçak avcılık yapan Robert Horne adında biri olabilir
- Çünkü Herne the Hunter kötü bir hayalettir ve ölümünden yüzyıllar sonra bile hala varlığını sürdürmektedir, bu da trajik bir sonla, muhtemelen intiharla sonuçlandığı anlamına gelir
- Hayvanlara zarar vermesi, kaçak avcılık nedeniyle sonsuza dek cezalandırılabileceği anlamına geliyor.
- Bir efsaneye göre ormanda geyik avlayan bir adamdı, ancak sahne sonunda onu boynuzladı
- Ölürken şeytan belirdi ve ona bir anlaşma yaptı. Kafasına boynuzları takarsa sonsuza kadar “yaşayabilirdi”
- Herne kabul etti ve bu yüzden boynuzlarla süslendi
- Herne Meşesi’nin gerçek yeri konusunda çok fazla tartışma vardı ve park değiştiğinde seçilen ağaçlar kesildiği veya kaldırıldığı için zamanla değişti.
- Günümüzdeki Herne meşesi 1906 yılında dikilmiştir
- Kraliçe Victoria efsaneye çok ilgi duyuyordu ve gerçek Herne Meşesi’nin yerini tahmin etme oyununa katıldı. Bunlardan biri fırtına sırasında düştüğünde, yerine bir tane daha diktirdi
- Herne, Viktorya okültizminin yükselişinde de yerini buldu. Okült boynuzlu tanrı Baphomet’e benziyordu ve bu dönemde Windsor Park’ta Herne’nin birçok kez görüldüğü görüldü
- Bu hayaletin görülmesi genellikle doğal afetlerle veya hükümdarların ölümü gibi önemli ölümlerle ilişkilendirilirdi.
- Efsanesi büyüdü ve sonunda av köpeklerinin yanı sıra bir av borusuyla da eşlik etmeye başladı
- “Dresden Dosyaları” kitabı ve “Herne İlahi” şarkısı gibi çeşitli medyalarda yer aldı.
- Ayrıca “Hellboy” gibi birçok Marvel ve DC çizgi romanında da yer aldı.
Herne the Hunter, başlangıcı çok uzun yıllar öncesine dayansa da inanılmaz derecede ilginç bir karakterdir, bugün hala İngiltere kültüründe varlığını sürdürmektedir. Bir tanrıdan ziyade bir hayalet gibiydi, ancak doğayı soldurma konusundaki büyülü yetenekleri tanrısal olarak görülebilir.
Parkta kalan zaman boyunca hayvanları ve insanları rahatsız etmek için kalmaya zorlanmak korkunç derecede uzun ve yorucu bir ceza gibi görünüyor. Ama belki de o, kötü şöhretten hoşlandığı için kalıyor; aslında sonsuza dek yaşayabilmek için şeytanla bir anlaşma yaptı ve yaptı da.
