Kṣitigarbha, bazı Doğu Asya kültürlerinde önemli bir figürdür. Özellikle Çin, Japonya ve Kore gibi ülkelerde yaygın olarak bilinir ve tapınılır. Ancak kökeni daha eski Hint-Budist geleneğine dayanır.
Bu figür, Bodhisattva olarak bilinen aydınlanmaya doğru ilerleyen varlıklardan biridir. Kṣitigarbha’nın adı Sanskritçe’de “Toprakın Ruhu” anlamına gelir ve bu, onun toprak ve cehennemle ilişkilendirilen görevleriyle bağlantılıdır.
Kṣitigarbha, özellikle cehennemdeki varlıkların acılarını hafifletmek ve onların kurtuluşa ulaşmalarına yardımcı olmak için görevlendirilmiştir. Bu nedenle, özellikle Budist inanç sistemlerinde, ölümden sonraki dünya ve ruhlar aleminde bir rehber olarak kabul edilir.
Çin’de genellikle Dìzàng Púsà olarak adlandırılan Kṣitigarbha, Çin Mahayana Budizmi’nin önemli bir parçasıdır. Özellikle Hua Yan ve Chan (Zen) geleneği içinde saygıyla anılır.
Japonya’da ise Jizō Bosatsu olarak bilinir ve özellikle çocukların koruyucusu olarak kabul edilir. Çocuk ölümleriyle ilişkilendirilen trajik durumlarla ilişkilendirilen bir figür olarak da önemlidir.
Kore’de ise Gwaneum-bosal veya Jijang-bosal olarak bilinir ve ölümlerin ardından ruhların kurtuluşuna yardımcı olma göreviyle ilişkilendirilir.
Kṣitigarbha Hakkında Genel Bakış
Doğu Asya Budizminde saygı duyulan ve genellikle bir Budist keşiş olarak tasvir edilen bir bodhisattvadır . Adı “Dünya Hazinesi”, “Dünya Mağazası”, “Dünya Matrisi” veya “Dünya Rahmi” olarak çevrilebilir.
Kṣitigarbha , Gautama Buddha’nın ölümü ile Maitreya’nın yükselişi arasındaki altı dünyadaki tüm varlıkların eğitiminin sorumluluğunu üstlenme yemininin yanı sıra, tüm cehennemler boşaltılana kadar Budalığa ulaşmama yeminiyle tanınır.
Bu nedenle, Japon kültüründe genellikle cehennem varlıklarının bodhisattva’sı, ayrıca çocukların koruyucusu ve ölen çocukların ve kürtajla alınan fetüslerin koruyucu tanrısı olarak kabul edilir.
Genellikle tıraşlı kafasının etrafında hale olan bir keşiş olarak tasvir edilen bu adam, cehennemin kapılarını zorla açacak bir olarak ve karanlığı aydınlatacak, varış yerini gerçekleştiren bir mücevher taşıyor.
Kṣitigarbha, Doğu Asya Mahayana Budizminde Samantabhadra , Manjusri ve Avalokiteśvara ile birlikte dört ana bodhisattvadan biridir.
Dunhuang ve Longmen’deki Tang hanedanlığı öncesi mağaralarda klasik bodhisattva formunda tasvir edilmiştir. Tang’dan sonra giderek Budist tesbih ve asa taşıyan bir keşiş olarak tasvir edilmeye başlandı.
Çince’deki tam adı Dayuan Dizang Pusa’dır.
Kṣitigarbha’nın hikayesi ilk olarak en popüler Mahayana sutralarından biri olan Kṣitigarbha Bodhisattva Pūrvapraṇidhāna Sūtra’da anlatıldı. Bu sutranın Buda tarafından hayatının sonuna doğru Trāyastriṃśa Cennetindeki varlıklara sevgili annesi Maya’ya şükran ve anma işareti olarak söylendiği söylenir.
Kṣitigarbha Bodhisattva Pūrvapraṇidhāna Sūtra şöyle başlıyor:
” Ben böyle duydum. Bir zamanlar Buda, annesine Dharma’yı açıklamak için Trayastrimsas Cennetinde kalıyordu.”
Kṣitigarbha Bodhisattva Pūrvapraṇidhāna Sūtra ilk olarak MS 695 ile 700 yılları arasında, Tang hanedanlığı döneminde, Avataṃsaka Sūtra ve Laṅkāvatāra’nın yeni bir çevirisini de sağlayan Hotanlı bir Budist keşiş olan ustası Śikṣānanda tarafından Sanskritçe’den Çince’ye çevrildi.
Ancak bazı bilim adamları , bu metnin Sanskritçe el yazmaları bulunamadığından , tercüme edilmek yerine bu metnin Çin kaynaklı olabileceğinden şüpheleniyorlar. Şüphe nedeninin bir kısmı, metnin basmakalıp olarak Çin kültürüyle ilişkilendirilen evlat dindarlığını savunmasıdır.
Kṣitigarbha’nın bir ölümlü olarak evlatlık dindarlığını uyguladığını ve bunun sonunda tüm duyarlı varlıkları kurtarmak için büyük yeminler edilmesine yol açtığını belirtti. O zamandan beri Gregory Schopen gibi diğer bilim adamları, Hint Budizminin de evlada dindarlık geleneklerine sahip olduğuna dikkat çekti. Şu anda metnin Hint ya da Çin kökenli olduğunu gösteren kesin bir kanıt bulunmamaktadır.
Çin’de cehennemin efendisi olarak kabul edilir ve birisi ölmek üzereyken çağrılır. Japonya’da Jizō olarak cehenneme hükmetmiyor (Emma-ō’nun işi), ancak ölenlere gösterdiği merhamet ve özellikle kürtajla alınan fetüsler de dahil olmak üzere ölü çocuklara gösterdiği nezaket nedeniyle saygı görüyor. Onun Orta Asya’daki yaygın ibadeti, Çin Türkistan’ından gelen tapınak pankartlarında sık sık görünmesiyle kanıtlanmaktadır .
Kshitigarbha en yaygın olarak kafası tıraşlanmış, ancak halesi ve kaşlarının arasında urna (saç tutamı) bulunan bir keşiş olarak temsil edilir. Cehennemin kapılarını zorla açtığı rahip asasını ( khakkara ) ve karanlığı aydınlattığı alevli inciyi ( chintamani ) taşırken tasvir edilmiştir .
Kshitigarbha, acı çekenlerin ihtiyaçlarına göre kendini gösterme yeteneğine sahip olduğundan , özellikle Japonya’da, her biri arzuların altı dünyasından biriyle ilgili olan altı açıdan sıklıkla gösterilir.
Kshitigarbha, Budizm’de, acı çekenlerin ihtiyaçlarına göre tezahür etme gücüne sahip olduğuna inanılan bir bodhisattvadır. Bu eşsiz yetenek, Kshitigarbha’yı Japonya’da öne çıkan bir figür haline getirdi; burada sık sık her biri altı arzu aleminden biriyle ilişkilendirilen altı farklı biçimde tasvir ediliyor.
Arzunun altı dünyası olarak bilinen altı alemin, kişinin önceki yaşamlarındaki arzularına ve eylemlerine göre yeniden doğabileceği altı varoluş durumu olduğuna inanılıyor. Bu nedenle, Kshitigarbha’nın bu formlarda ortaya çıkma yeteneği, onun acıyı hafifletme ve bu alemlerin her birinde bireyleri aydınlanmaya doğru yönlendirmedeki rolünü anlatıyor. Kshitigarbha’nın karakterinin bu yönü onu Japon Budizminde önemli bir figür haline getirmiştir çünkü onun varlığı, altı alemin herhangi birinde acı çekenlere umut ve teselli sunmaktadır.
