Merhaba arkadaşlar! Bugün size Meitei kültürünün derinliklerine dalacağımız bir yolculuğa çıkarmak istiyorum. Konumuz, Meitei edebiyatının en eski ve en önemli eserlerinden biri olan Numit Kappa. Bu destansı hikaye, sadece bir mit değil, aynı zamanda Meitei halkının inançlarını, değerlerini ve tarihini yansıtan bir ayna.
Numit Kappa
Numit Kappa, adından da anlaşılacağı gibi, Güneş’in hikayesini anlatıyor. Ama bu sıradan bir güneş hikayesi değil. Bu, iki Güneş’in gökyüzünde parladığı, dünyayı aydınlattığı ve geceyi yaratmak için birinin feda edilmesi gerektiği bir zamanın hikayesi.
Hikayemiz, Khwai Nungjeng Piba adında, gökyüzünde parlayan iki Güneş’ten birini vuran, usta bir okçu ile başlıyor. Bu olay, dünyaya geceyi getirir, ancak aynı zamanda bir dizi karmaşık olayı da tetikler.
Destanda, Göksel Tanrıça’nın beş oğlundan ikisinin hayatta kaldığı anlatılır. Ancak, bu tanrıların ikisi de kısa süre sonra ölür. Bu trajik olaylar, Khwai Nongjengba adında bir köleyi öfkelendirir. İki Güneş’in sırayla doğup batmasından dolayı, iki kez odun taşımak ve iki kez de efendisinin çeltiğini taşımak zorunda kaldığı için hayatı çok zorlaşmıştır.
Khwai Nongjengba, Güneş’i öldürmek için bir plan yapar. Bir yay ve ok yapar ve Güneş’i vurur. Güneş, bir mağaraya saklanır ve dünya karanlığa gömülebilir.
Bu noktada, hikayemiz Tanrıça Thongak Lairembi’nin devreye girmesiyle yeni bir boyut kazanır. Thongak Lairembi, Güneş’i geri getirmek için bir görev üstlenir. On Tanrı’nın yardımıyla, Güneş’i mağaradan çıkarmayı başarır.
Numit Kappa’nın hikayesi, sadece bir mit değil, aynı zamanda Meitei halkının inançlarını ve değerlerini yansıtan bir ayna. Destanda, Güneş, yaşamın, ışığın ve umudun sembolü olarak karşımıza çıkar. Khwai Nongjengba’nın Güneş’i vurması, insanın doğaya karşı olan kibirini ve kontrol etme arzusunu temsil eder. Thongak Lairembi’nin Güneş’i geri getirmesi ise umudun, iyiliğin ve doğanın gücünün zaferini simgeler.
Numit Kappa, Meitei kültüründe önemli bir yere sahiptir. Destanın hikayesi, nesilden nesile aktarılmış ve Meitei halkının yaşamının ayrılmaz bir parçası haline gelmiştir. Bugün bile, Numit Kappa, Meitei halkının inançlarını, değerlerini ve tarihini anlamak için önemli bir kaynak olarak kabul edilir.
Numit Kappa’nın hikayesi, sadece Meitei kültürünü anlamak için değil, aynı zamanda insanlığın temel sorularına cevap aramak için de bir fırsat sunuyor. Doğaya karşı olan sorumluluğumuz, umudun gücü ve iyiliğin zaferi gibi konular, Numit Kappa’nın hikayesinde derin bir şekilde işleniyor.
Umarım bu kısa yolculuk, Numit Kappa’nın büyüleyici dünyasına dair bir fikir vermiştir. Bu destansı hikaye, sadece Meitei kültürünün kalbi değil, aynı zamanda insanlığın evrensel deneyimlerini yansıtan bir aynadır.
Destanın Konuları
Göksel Tanrıçanın Ogulları Teması
“Ey Annem, Ey Dünyanın Babası olan Güneşin Annesi, Ey tüm Tanrıların Annesi. Dünyanın Annesi olan o, bir gün üç erkek çocuk doğurdu. İlk doğan oğul solmuş gibi yok oldu. Çeltik, eski kuru çeltik gibi oldu ve toprağa girdi ve karınca yığınları kadar eşit hale geldi.
Bunun üzerine Lairemma ( ” tanrıça” anlamına gelen Meitei ) çeltik ve büyük çeltik, Morasi ve Iroya çeltiklerine dönüştü. oğlu tavuk yumurtası gibi çürüdü, kararan gökkuşağı gibi oldu. Gözleri bir geyiğin gözleri gibi oldu. Üçüncü doğan oğluna Güneş’in küçük kardeşi Koide Ngamba adı verildi.
Ruhu hızlıydı ve bir balıkçı setine düştü ve öldürüldü. Bunun üzerine dişleri vahşi bir canavarın dişleri gibi oldu, kaburga kemikleri Tanrıların uzun daosu oldu. Pureiromba’ya ve diğer tüm Tanrılara.” Aralık ayında erkeklerin luang (küçük tepe balığı) yakalamak için mızraklarının uçlarına taktıkları çiçeklere veya Kral’ın eşlerinin ve çocuklarının tarlalara sunduğu Angom çiçeği gibi çiçeklere benzediler. Ningthou her gün Tanrı’nın beyaz saçları haline gelse bile teklif ediyor.
Köle Khwai Nongjengba’nın sömürülmesi
“Şimdi Güneş ve kardeşi Taohuirenga sırayla doğup batıyordu. Khowai Nongjengba’nın bir kölesi vardı, Ekma Haodongla adında tembel bir ahmak, güneşler sırayla doğup battığı için öfkeliydi. O şöyle dedi: ‘Ben bir köleyim. ve iki kez odun getirmem gerekiyor, iki kez de ustamın çeltiğini kafama koyamıyorum. Karımı göremiyorum.
O da karısına şöyle dedi: ‘Canım, git babandan bir bambu al. .’ Ama babası ona bir bambu vermedi. ‘Amcana git ve Khural Kralı’nın Sokpa Ching’inde yetişen bir bambu olan Thongkhongkhural’dan bir bambu dile.’ Böyle dedi ve onu gönderdi.
Khural Lakpa ona tepeden bir bambu verdi. Khowai Nongjengba Piba’nın kölesi beş gün içinde bir yay ve ok yaptı ve onları kuruttuktan sonra okların uçlarını sürdü. zehiri alıp okları sadağa koydu ve dinlendi, ‘Sevgili karım, Haonu Changkanu, güzel kızım, git su çek ve çömleği başına koy. Sonra karısı sudan geldiğinde nişan aldı.
Bir gün nişan alıp kulağındaki deliğe vurmuş. Bir gün bir dhan yığınının üzerinde oturan serçeyi vurmuş. ‘Hanım, tarlaya büyük bir domuz girmiş. Büyük piton sahaya çıktı, o güçlü şeylerle savaşacağım, o domuzu öldüreceğim.’ Sahaya götüreceği eşyaların yanında uyudu ve bu nedenle yere Thongyala Mamungshi” adı verildi.
Güneş’in bir mağarada batması
Büyük Güneş Loijing’de battı. Ağabeyi Taohuireng ihtişamıyla ayağa kalktı ve tembel bir serseri olan Khowai Nongjengba Piba’nın kölesi Ekma Haodongla ipi yanağına çekti ve oku dikkatlice güneşe atmasına rağmen güneşin atının bacağına vurdu ve büyük Maring köyünün yakınına düştü. Parlak güneş, Khowai Nongjengba Piba’nın kölesinin okuyla düştüğünde korktu ve Pakhangba ve Sanamahi türbesinin yakınındaki büyük köyün yanındaki büyük bir mağarada kendini toprağa sakladı.
Sonra Meitei ülkesi gündüzleri karanlık, geceleri karanlıktı. Tarlalar ve tüm kırsal kesim, gün kalmadığı için Tanrılara acımalarını diledi. Yabani otlar büyüdü. Tarlaya giden kadınlar artık gitmiyordu, tarlada çalışan kadınlar artık gitmiyordu.
On kral ( Nongpok Ningthou , Chingkhai, Wangpulen , Khana Chaoba, Thangching , Sampurel, Loyalakpa , Koupalu , Kaoburel, Marjing ), bu on tanrı güneşin olduğu yeri nasıl arayacaklarını bilmiyorlardı. Tarlaya giden bir kadın, ekim yapacak bir kadınla konuşuyordu, ‘Dostum, yol arkadaşım, o büyük köyün yanında, toprakta parlayan o ateş nedir?’ sorduğunu söyledi. ‘Evet canım, Güneş Tanrı Pakhangba ve Sanamahi’nin türbesinin yakınında saklanıyor.
Konuşurken diğeri, ‘Güneşin parlaklığıdır’ dedi. On Tanrı duydu ve evlerine döndüklerinde rüyaları çok doğru olan Thongnak’ı çağırdılar. Thongnak Lairemma , rüyaların çok doğru, içine ölü bir insan girdi. Ölüler hakkında hüküm veriyorsun. Güneşi ara.’ Bu sözlerle onu gönderdiler.
Tanrıça Thongak Lairembi’nin saklanan Güneş’i
Thongnak Lairemma Güneş’i aradı. ‘Ey Güneş, senin yokluğundan dolayı Meiteis ülkesi gece gündüz karanlık. Sıcaklığını bu topraklara ve köylerine taşı.’ Böyle söyledi ve Güneş ona cevap verdi. Evet, tüm Tanrıların Annesi ve Dünyanın Annesi olan eski annem Thōngnāk Lairemma, beş erkek çocuk doğurdu.
Bir gün en büyük ağabeyim kuru çeltik gibi buruştu ve yok oldu. İkinci ağabeyim kümes hayvanının yumurtaları gibi çürümüştü, ağabeyim Koidè Ngamba ise bir balıkçı barajına düşüp boğulmuştu. Şimdi ağabeyim Taohuirengba, Khowai Nongjengba Piba’nın kölesinin okuyla düştü, çünkü atı attığı okla bacağından delinmişti ve bu yüzden karanlık bir mağarada saklanıyordu.
Böyle konuştu ve ortaya çıkmadı. Thōngnāk Lairemma meskenine döndü. Siz on Tanrı, dinleyin. Güneş dünyada yalnız kalamaz.’ Daha sonra on Tanrı, Khaba’nın karısı Meitei Kralı’nın kızı Panthoibi’yi işe aldı . Ey ülkenin Kralının sevdiği, tüm insanların ruhlarını doğuran ve ölmelerine neden olan, Tanrıların Annesi ve tüm ülkenin Anası olan Kralın kızı, senin yüzün çok güzel, gidiyor musun, Babana Güneş mi diyorsun?
Bunu söylediklerinde, büyük beyaz bir yaprağa dokunarak bir çiçeğin açmasını sağlayan kralın sevgili kızı, onların isteğini kabul etti. Siz On Tanrılar, eğer benden parlak Güneş’i ortaya çıkması için ikna etmemi, yolları hazırlamamı, erkekleri bir ileri bir geri gitmeye ikna etmemi, beş kat yüksekliğinde bir maçan inşa etmemi, tüm kadınların ona yalvarmalarını sağlamamı emrederseniz.
Sepetlerin içine yaprakları dikkatlice yayın ve içine beyaz pirinç koyun, yumurtaları koyun, şarap kavanozlarını şarapla doldurun, zencefili yapraklara sarın ve yere koyun, deniz kabuklarını siyah bir beze sarın ve yakına koyun.’ Sonra beyaz bir horozu ve diğer şeyleri aldı ve parlak Güneş’i ikna etmek için geniş ülkeye gitti.
Saklanan Güneşi Anımsamak
“Ey Güneş, saklandığın için Meiteis diyarında gece ve gündüz karanlık var; senin parlaklığınla buradan Imphal’a kadar olan tüm ülkeyi ısıt . Böyle söyledi ve onu böylece ikna etti, çünkü o da razı oldu ve o zaman beyaz kümes hayvanı ayağını yerden kaldırdı, Güneş de ayağını yerden beş kez kaldırdı ve machan’ın tepesine tırmandı.
Sonra on Tanrı baktı ve güneş ışığının solgun olduğunu gördü. ‘ dediler. Sonra sağ tarafa Pakhangba’nın rahibi oturdu, Moirang’ın tanrısı Thangjing’in rahibi ise Moirang nehrinden su, bir yumurta ve sarı ot aldılar ve oradan su çektiler. Nongmaiching’in tepesi ve Tanrıların çocukları olan rahipler Güneş’in yüzünü düzelttiler ve gözleri ve yüzü parlak ve güzeldi. Tavuğu tutan Panthoibi Güneş’i sakinleştirdi.
Nongmaiching’in yedi kolu olan ve o kutsal tepede yaşayan, adı Langmai Khoiri olan ve eskiden güneşin yüzüne tapan Güneş’e dua ediyordu. Tepenin gözleri gibi geldin. Kendi parlaklığındaki tepenin gözlerinin benzerliğiyle bize, Nongmaiching köylerine acıdın. Güneşin gözleri gibi geldin. Güneşin gözleri gibi, senin parlaklığın sayesinde güneşin sıcaklığı tüm vadileri, ormanları ve Nongmaiching’deki tüm köylerimizi ısıttı.’ O, namaz kılarken böyle söyledi.
Güneş Tanrısına Dua
Büyük köy ayrıca Güneş’e dua etti ve rahipleri şarkı söyleyip dua etti. Büyük köyün kadınları da nehri geçip tarlalara gittiler. Tangkhul’lar daolarını ele geçirdiler. İnsanlar suda kendi gölgelerini görürler. Senin parlaklığın sayesinde büyük köyümüzdeki tüm yollar, tüm ağaçlar ve tüm bambular güneşin sıcaklığıyla ısınıyor.’ Böyle dedi ve dua etti.
Bunun üzerine Thangjing’in kurnaz rahipleri ve köleleri olan kardeşler, Güneş Tanrısı’na dua ettiler: ‘Ey taş üzerinde doğdun, beyaz taş üzerinde doğdun, ormanı ve suyu aydınlatan ve gökyüzüne ışık tutan sensin. en yüksek bambunun tepesinde, parlaklığınla Moirang’ın sularındaki güneşin sıcaklığını ısıt.
Güneyde İnsan rahibi dua ediyordu. Babası ve ataları çok yetenekliydi, sesi çok iyiydi ve şarkı söylemesi çok uzaklara ulaştı. Ondan daha büyüğü yoktu, sesi turna çığlığı gibiydi ve şarkı söylemesinde hiçbir kusur yoktu.
Böylece dua etti. ‘Ey Güneş, sen geldiğine göre ağaçlar, bambular, çimenler hepsi pırıl pırıl. Ey Güneş, senin muhteşem parlaklığın sayesinde yapraklar ve ağaçlar yeni gibi, yürek seviniyor. Parlaklığınla, Humanların diyarında güneşin sıcaklığını ısıt.
Daha sonra Meiteis şarkılarında usta olan ve sesi akan su gibi olan Kangleipak Kralı’nın rahibi , ölen annesinin adını anarak, insanların isimlerini söyleyerek ölen babasının adını tatlı bir şekilde söyleyerek şarkı söyledi. ölmüş olan kuşları ve kargaları tarihte birleştirerek tanrıların arasına katar.
İnsanların ruhlarını ve isimlerini bilir, kaybolsalar bile, hayvan haline geldiklerinde bile tanır, isimleri unutulması gerekse bile şarkısında seslenir. Bundan sonra insanların adları unutulsa da, bilgeliğiyle onları bilir, şeytanların arasında uçurumda dolaşsalar da, domuzlara karışmış olsalar da onları tanır.
Böylece dua etti. ‘Ey Güneş, yalnız sen güzelsin, bütün talihsizlerin babasısın, sen ölümsüzsün, doğruluk ve güzellik konusunda senin gibisi yok. Şarkımda senin isimlerini söyleyemem, o kadar çoklar ki. Sen tüm iyi şansların kaynağısın, çünkü toprağın kokusunda güneşin sıcaklığı görülür. Ey Parlak Güneş, sen tüm dünyanın ve ölümsüzlüğün kaynağı ve gücüsün.
