Akibimi sonbaharın Yuriban tanrısıdır. Geçmişteki ibadetine dair arkeolojik kanıtlar son derece nadir olduğundan onun hakkında çok az şey biliniyor. Etki alanı sonbahar mevsimini, değişen yaprakları, rüzgârı ve ilk donları kapsıyor. Sık sık “Yaprakların Hanımı” lakabını kullanır. Yuriba dağlarının en batısındaki Akibimi-san’a onun adı verilmiştir.
Akibimi ve Mitolojisi
Modern çağda çok az Akibimi efsanesi korunmuştur ve hiçbiri yazılı olarak mevcut değildir; adanın birkaç yaşlı sakini aracılığıyla sözlü olarak aktarılmıştır. Popüler bir köken hikayesine göre fiziksel olarak Akibimi-san dağında bedenlenmiştir.
Efsane, Engetsu ve Chikyuu tanrılarının yılda bir kez birbirine ulaşıp aşklarını paylaştığı bir don köprüsü oluşturmak için Akibimi’nin sonbaharda ve yaklaşan donda gücünü nasıl kullandığının hikayesini anlatır. Ancak Engetsu’nun Chikyuu’dan ayrılığı çok acı verici hale geldiğinde diğer iki tanrıçayla birlikte buz köprüsünün tepesinde toplandı.
Sonunda üçü de köprüden düştü, Chikyuu sonunda şiirlerini kullanarak düşen Engetsu ve Akibimi’yi kucakladı ve onları yere çarparken dağlara dönüştürerek hayatlarını kurtardı. Bu efsanenin devamı, Akibimi’nin kendisini dağ şeklinde güçsüz bulduğunu ve güçlerinin yokluğunda sonsuz baharın dünyayı kapladığını anlatır.
Bir gün Momiji adında bir orman perisi dağa rastladı ve soğuk toprağın güzelliğinin Akibimi’nin güçlerinin getirdiği uyku olmadan takdir edilemeyeceğini fark ederek sonbaharı özgürleştirmeyi teklif etti. Bu amaçla Momiji, Akibimi’nin başına tırmandı ve kök saldı ve sonbaharında bir kez daha dünyaya düştü.
Akibimi, sonbahar yapraklarının renklerinden herhangi biriyle ilişkilendiriliyor gibi görünüyor ve aynı zamanda onun için özel bir güç zamanı olan ilk donla da güçlü bir şekilde bağlantılı. Japon Akçaağaçları dağın yamaçlarında yoğun olarak yetişiyor ve bu da onun bu özel ağaç türüyle güçlü bir bağlantısı olduğunu gösteriyor.
Momiji efsanesi göz önüne alındığında, orman perileriyle bir tür ilişkisi olduğu görülüyor ve Shunyannichuan baharının bir şekilde ona bağlı olduğu varsayılıyor. Kaynağın yerini belirlemeye yönelik kafa karıştırıcı yöntem, Akibimi’nin bilmecelerle ilişkili olduğunu gösteriyor.
Akibimi, Fuyuzora ile yakından ilişkilidir ve genellikle Zansho’nun sevgilisi olarak tasvir edilir. Amanohara ve Chikyuu’nun yakın arkadaşı olarak kabul edilir.
Akibimi’nin Fuyuzora ile ilişkisi neredeyse annelik niteliğindedir. Tanrıçanın ilmi, sonbaharın yeryüzüne yayılmasıyla birlikte Akibimi’nin kendini dinlenmek istediğini ve bu nedenle tüm ülkeyi dona bıraktığını iddia ediyor.
İlk dondan itibaren Akibimi’yi şaşırtacak şekilde Fuyuzora doğdu. Fuyuzora, Akibimi uyurken dünyayı gözetlemeyi teklif etti, ancak Akibimi, Fuyuzora’nın soğuk ve duygusuz olduğunu gördü ve böylece onu Amanohara’ya götürdü ve Rüzgarların Hanımı’ndan onun için Fuyuzora’ya göz kulak olmasını istedi. Ancak Fuyuzora ve Amanohara arkadaş oldular ve Sarıcı Leydi’nin oyuncu yanını Akibimi’ye gösterdiler ve ona soğukkanlılıkla güvenmelerini sağladılar.
Akibimi’nin takipçileri, ilk donun Akibimi’nin uyumadan önceki son eylemi olduğuna ve Fuyuzora’ya kış için gelmesi için bir çağrı olduğuna inanıyor.
Bir efsaneye göre Akibimi dünyaya gelmeden önce sonsuz yaz hüküm sürüyordu. Yaz uzadıkça Zansho bunu sürdürmekten yoruldu ama yazın yokluğunda hüküm sürecek ölüm korkusuyla kendini devam etmeye zorladı.
Sonunda Akibimi, Zansho’ya göründü ve onu, dünyanın ve kendisinin uyumasına izin vererek, sonbahar ve kış geçtikten sonra dünya uyandığında yazın çok daha güzel olacağına ikna etti. İlk başta dirense de, Zansho sonunda yumuşadı ve Akibimi’nin onu yavaşça yapraklardan oluşan bir yatağa yatırmasına, ötücü kuşların ona uyuması için şarkı söylemesine izin verdi. Yerel inanç, her yaz sonunda Akibimi’nin bu süreci tekrarlamak için geldiğini iddia ediyor.
Öğretiler
Akibimi ibadeti hakkında çok az şey biliniyor. Modern çağda onun bilinen tek takipçisi, tanrıçaya rahibe olarak hizmet ettiği anlaşılan bir orman perisi olan Moriko’dur. Akibimi hakkındaki bilgileri hikayeler aracılığıyla aktarmaya çalıştı.
Akibimi’nin spesifik felsefelerinin çoğu bilinmese de, kaybın benimsenmesi iyi korunmuştur. Akibimi’nin takipçileri, yaşamın olumlu yönleriyle birlikte olumsuz yönlerinin de kutlanması gerektiğine inanıyorlardı, çünkü iyiliğin yalnızca onlar aracılığıyla gerçekten parıldayabileceğine inanıyorlardı.
Örneğin mitolojide Momiji, Akibimi ve sonbaharın mühürlenmiş olmasına rağmen ilkbaharda hiç keyif almadığını ortaya koyuyor ve Akibimi şöyle yanıt veriyor:
“Kişi uyanık dünyayı ancak kerestede takdir edebilir. İnsan zeminin kıymetini ancak değişim içinde anlayabilir.”
Bu, Akibimi’nin ilk donla olan ilişkisiyle daha da vurgulanmaktadır.
Akademisyenler böylece Akibimi’nin öğretilerinin kayıp ve ölüm gibi şeyleri doğal olarak kabul ettiği sonucuna vardılar. Bu düşünme yöntemiyle sonbahar ve kıştan korkulmaması gerekir çünkü bunlar kişinin ilkbahar ve yazı takdir etmesini sağlar.
Akibimi’nin takipçileri ölümü yaşamın doğal bir uzantısı olarak görüyorlar ve ölümün kesinliği kişinin kendilerine verilen yaşamın değerini bilmesine olanak tanıyor. Ölümden sonraki hayata değil, reenkarnasyona inanıyorlar.
Gelenek, Akibimi kültünde ilk donun yaşandığı günün kutsal bir gün olduğunu ileri sürer. Zaman içinde aktarılan birkaç hikaye, o gün Uyku olarak anılan doğaçlama ritüellerden bahseder, ancak bu ritüellerin neleri gerektirdiği bilinmemektedir.
Tapınaklar
Dağın yamacında Akibimi’ye adanmış küçük bir tapınağın kalıntıları bulunmuştur. Her ne kadar çok yıpranmış olsalar da, temel ve kalan taş işçiliği, Lilian uygarlığı için nadir görülen yuvarlak “tholos” tarzındaki tapınağa yüzeysel bir benzerlik taşıdığını gösteriyor.
Tapınağa diğerlerinden daha yakın olan büyük bir Japon akçaağacı özellikle eski görünüyor ve ara sıra dikkat çekiyor. Bilim adamları, kalıntılar ile Akibimi arasında doğrudan bir bağlantı kurmak konusunda isteksiz olsalar da, bu ilişki yakın zamanda Moriko tarafından ortaya çıkarıldı.
İzole Tapınak Abimimi-san’ın yamaçlarında yer alsa da yerel druidik dinlere bağlı gibi görünüyor ve Akibimi’ye özel bir bağlılığı yok. Modern düşünce, Akibimi’ye başka tapınakların yokluğunu, tanrıça kültünün inşa edilmiş tapınaklardan ziyade kutsal koruları tercih ettiğini öne sürerek açıklıyor.
