İskandinav tanrıları, insanların dünyasına yaklaşmak için her gün gökkuşağı yolundan geçiyor. Bifrost köprüsü ikoniktir ancak her zaman bugünkü gibi fotoğraflanmayabilir.
Eski İskandinav şiirlerinden birinde mitolojik bir figür, tanrıların insanların dünyasına nasıl seyahat ettiği sorusuna gülüyor. Tanrıların kendi dünyalarıyla bizim dünyamız arasında bir köprü kurduğunun yaygın bir bilgi olduğunu düşünüyor.
Bu köprü Bifrost’tur ve İskandinav mitolojisi dünyasının en ünlü unsurlarından biridir. At sırtında gökkuşağı boyunca uzanan tanrıların görüntüsü, çağlar boyunca sanatçılara ve müzisyenlere ilham kaynağı olmuştur.
Ancak Bifrost’un tam hikayesi, parlayan çok renkli köprünün fantastik görüntüsünden daha karmaşıktır.
Bifrost iki dünyayı birbirine bağlarken aynı zamanda yalnızca tek bir grubun geçebilmesi için tasarlanmıştı. Aesir tanrıları, kendi dünyalarına ulaşmak için kimsenin köprüyü kullanmamasını sağlamak için özen gösterdiler.
Ancak bu önlemler yeterli olmayacaktır. Ragnarok’ta dünya yok edilirken köprü de yıkılacaktı.
İskandinav Mitolojisinde Bifrost Köprüsü
Dünya Ağacı ve tanrıların büyük salonları gibi özelliklerin yanı sıra Bifrost köprüsü, İskandinav mitolojisinin en ikonik özelliklerinden biri olabilir .
Efsaneye göre tanrılar, insanların dünyasını kendi krallıkları Asgard’a bağlamak için muhteşem bir kemerli köprü inşa ettiler.
Bazı kaynaklara göre, tanrılar her gün muhteşem atlarını köprüden geçerek buluşma yerlerine, Dünya Ağacı’nın kökleri yakınındaki Kader Kuyusu’na ulaşırlar. At binmeyen tek tanrı, Midgard’a ulaşmak için köprünün altındaki kaynayan sulardan geçerek yürüyen Thor’dur.
Tanrılar aynı zamanda insanların dünyasında özel işleri olduğunda Bifrost’u da geçerler. Odin bilgi aradığında veya Freyja bir savaş alanını gözetlediğinde Midgard’a yaptıkları köprüden geçerler.
Çoğu yorumda Bifrost, gökyüzünde mükemmel bir yol çizen büyük bir gökkuşağıdır. Düzyazı Edda’da Snorri Sturluson, Bifrost’un üç renkle parıldadığını ve tanrıların veya insanların diğer tüm yapılarını aştığını söylüyor.
Gökkuşağı köprüsünün üç rengi dekoratif bir unsurdan çok daha fazlasıdır.
Sturluson köprüdeki kırmızı çizginin yanan ateşten oluşan bir şerit olduğunu iddia ediyor. Bu Asgard’ın ana savunmalarından biridir.
Jotnar veya devler birçok efsanede tanrıların en büyük düşmanlarıdır. Birçok dünyada çeşitli türleri mevcuttur.
Bifrost’ta yanan kırmızı ateş, Niflheim’ın buz devlerine ve Jotenheim’ın dağ devlerine karşı koruma sağlar. Ateş yakma tehdidi, onları büyülü köprüyü geçmeye çalışmaktan alıkoymaya yetiyor.
Bifrost aynı zamanda kendisini savunmaya adamış bir tanrıdır.
Heimdall’ın salonu Himinbjorg, Asgard’daki Bifrost’un sonuna yakın bir yerde bulunuyor. Oradan, hiç kimsenin tanrıların onayıyla Asgard’a ulaşmaya çalışmadığından emin olmak için köprüyü sürekli gözetim altında tutabilir .
Bu, Midgard’da köprünün ucunu bulmanın zorluğuyla birlikte, inatçı insanları tanrıların evine ulaşmaya çalışmaktan alıkoyuyor. Ancak erkekler Asgard için en büyük tehdit değil.
İskandinav mitolojisindeki kehanetler, Bifrost’un Ragnarok’un başlangıcında bir kez saldırıya uğrayacağını iddia ediyor.
Surt’un izin verdiği Muspelheim’ın ateş devleri kendi diyarlarından çıkıp insanların dünyasına akın edecek. Oradan Bifrost’a ulaşacaklar ve Asgard’a geçmeye çalışacaklar.
Heimdall bunu gördüğünde diğer tanrıları uyarmak için borusunu çalacak. Bu, Ragnarok’un resmi başlangıcını işaret ediyor.
Ancak ateş devleri köprüyü geçmeyi başaramayacaklar. Son derece güçlü olmasına rağmen Bifrost, Surt’un dev sürüsünün ağırlığı ve ısısı altında çatlayacak.
Ancak Şiirsel Edda köprünün çöküşünün farklı bir versiyonunu sunuyor. Midgard’daki savaş alanının haçı olan Bifrost’u bizzat tanrıların kıracağı söyleniyor.
Bifrost çatlayacak olsa da Ragnarok başladığında tamamen yok olmaz. Bazı şairler Heimdall’ın köprüde kalacağını ve Surt’un Asgard’a geçmesini engellemek için orada savaşacağını iddia etti.
Savaşçılar köprüdeki konumlarından Ragnarok savaş alanı da dahil olmak üzere Midgard’ın büyük bir kısmını görebileceklerdi. Heimdall ve Surt birbirlerini ölümcül şekilde yaralayacaklardı ama kehanete göre Surt, savaşın sonunu ve dünyanın alevler içinde kaldığını görene kadar ölmeyecekti.
Bifrost genellikle gökyüzündeki bir kemeri işaret eden bir gökkuşağı olarak gösterilir.
Pek çok bilim adamı, bu yoruma ve Thor’un olağandışı eylemlerine, dünyanın ilk açıklamalarına kanıt olarak işaret etti.
Birçok eski din, doğa olaylarını açıklamak için mitlerini kullandı. Geçmişte modern bilimin kolaylıkla anlayabileceği şeylerin tanrıların ya da ruhların eylemleri olduğuna inanılıyordu.
Şiirsel Edda, Thor’un diğer tanrılar gibi köprüden geçmediğini belirtir. Bunun yerine, alevlerle yandığı söylenen köprünün altında kaynayan sıcak suyun içinden geçiyor.
Bazı bilim adamları bu pasajı gökkuşağının gökyüzünde nasıl göründüğüne dair bir açıklama olarak görüyorlar.
Thor gök gürültüsü tanrısıydı, bu yüzden fırtınalardan sorumluydu.
Bugün, ışığın havadaki su damlacıkları yoluyla kırılması nedeniyle, yağmur fırtınasından sonra güneş parladığında gökkuşağının ortaya çıktığını biliyoruz. Ancak eski insanlar, fırtına tanrısı ile gökyüzündeki renkler arasındaki bağlantının bir nedenini hayal etmek zorunda kalacaklardı.
Akademisyenler, Thor’un sıcak suda yürüme hikayesini, fırtınadan sonra güneş çıktığında hissedilen sıcaklığı ve nemi simgelediği şeklinde yorumluyorlar. Bu olduğunda gökkuşağı güneşin sıcaklığında yanıyormuş gibi görünür.
Thor köprüden geçemez çünkü gökkuşağı fırtınanın en güçlü kısmı geçene kadar görünmez.
Bifrost’un adı aynı zamanda İskandinav halkının efsanevi köprüye bakış açısına dair ipuçları da veriyor.
İskandinav mitolojisindeki pek çok ismin aksine Bifrost, doğrudan bilinen bir kelimeye çevrilmez.
Yolu gökkuşağı olarak yorumlarken çoğu bilim adamı köprünün Şiirsel Edda’da verilen alternatif adını kullanır. Orada buna Bilrost deniyor.
İskandinav dilindeki bil kelimesi “bir an” anlamına geliyordu. Bu nedenle isim, gökkuşağının geçici doğasına atıfta bulunarak “Anlık Yol” olarak tercüme edilebilir.
Ancak Bifrost isminin alternatif bir anlamı olabilir.
Eski İskandinav dilinde bifa “parıldayan” anlamına geliyordu. Parıldayan Yol bir gökkuşağı olabilirdi ama başka bir açıklama da mümkün.
Bazı bilim adamları parıldayan Bifrost’un başlangıçta gökkuşağı yerine Samanyolu’na atıfta bulunduğuna inanıyor. Tanrıların diyarına giden yol güneşte görünmek yerine yalnızca geceleri görülebiliyordu.
Bifrost’a genellikle gökkuşağı köprüsü denilse de her iki açıklama da mümkündür.
Samanyolu, tanrıların her gün köprüyü geçtiği hikayesine uygun olarak daha tutarlı bir şekilde görünür bir özellik olacaktır. Her ikisi de ateşli olarak görülse de Thor’un geçişinin ayrıntıları göz önüne alındığında gökkuşağı yorumu daha uygundur.
Belirgin bir olasılık, yorumların her ikisinin de doğru olmasıdır. Bifrost bir zamanlar parıldayan Samanyolu ile ilişkilendirilmiş olabilir, ancak sonunda gökkuşağının anlık renklerine evrilmiştir.
Özetle
İskandinav mitolojisinde Bifrost, tanrıların dünyası ile insanların dünyası olan Asgard ile Midgard’ı birbirine bağlayan köprüdür.
Bazı şiirlere göre tanrılar Kader Kuyusu’na ulaşmak için her gün köprüden geçerler. Onlar ilerledikçe köprü büyülü ateşle yanıyor.
Yalnızca tek tanrı binmez. Thor’un köprüyü geçmek yerine köpüren suyun içinden geçme kararı, bazıları tarafından gökkuşağının yalnızca fırtınayı takip eden sıcak ışıkta ortaya çıkmasının simgesi olarak algılanıyor.
Çoğu kaynak köprünün gökkuşağı olduğu konusunda hemfikirdir. Diğer hikayelerde, Heimdall’ın koruyuculuğuyla birlikte alevleri, don ve dağ devlerinin Asgard’a saldırmak için köprüyü geçmesini engellemeyi amaçlıyor.
Ancak ateşli savunma Muspelheim’ın ateş devlerine karşı işe yaramayacaktır. Ragnarok’ta köprüyü geçmeye çalışırlardı ve ancak köprü çatlayıp kırıldığında durdurulurlardı.
Heimdall ve devlerin lideri Surt, köprünün kalıntıları üzerinde birbirleriyle savaşarak öleceklerdi. Ancak gökkuşağı üzerindeki savaş görüntüsü bazen farklı görülebiliyor.
Bazı dilbilimciler Bifrost’un başlangıçta gökkuşağı yerine Samanyolu ile ilişkilendirilmiş olabileceğine inanıyor. Daha sonraki yazarlar ve sanatçılar çok renkli köprüyü benimserken, daha önceki İskandinavlar tanrıların geceleri parıldayan yıldızlardan oluşan bir köprüden geçtiğini düşünmüş olabilir.
