Yaklaşık 1.000 yıl önce Aztekler Aztlán’daki evlerini terk edip patronları Huitzilopochtli’yi yeni bir toprak ve yaşam biçimine kadar takip ettiler. Nesiller boyunca calpultin adı verilen yedi kabile halinde seyahat ettiler ve bunlardan biri Huitzilopochtli tarafından özellikle tercih edildi.
Uzun yıllar süren göçten sonra, Huitzilopochtli bu kabileye Aztek ismini bırakıp Mexica ismini almasını ve diğerlerinden ayrılmasını söyledi. MS 1250 civarında, yerleşen yedi calpultin’in sonuncusu olan Mexicalar, Texcoco Gölü’nün ortasındaki bataklık bir adada Tenochtitlan’ı kurdular.
En parlak döneminde Tenochtitlan, şimdiki Mexico City, Mezoamerika’nın büyük bir bölümünü yönetiyordu ve diğer bölgelerle güçlü ticari ilişkilere sahipti. Bir kabilenin bu kadar uzağa gelip bu kadar çok şey başarmasına ilham verebilen tanrı hakkında bilgi edinmek için okumaya devam edin..
Huitzilopochtli, daha genel olarak Aztekler olarak bilinen Meksikalıların Patronuydu. Güneşi, savaşı, gençliği ve fethi sembolize ediyordu. Adına düzenli olarak büyük insan kurbanları yapılıyordu.
Huitzilopochtli Ailesi
Huitzilopochtli ile akraba olmak eğlenceli olamaz. Kardeşlerinin hepsi zor bir sonla karşılaşmış gibi görünüyor. Kendiniz görün ve efsaneye göre doğum hikayesini okuyun.
Bir gün Coatlicue, Coatepec dağında ritüel olarak süpürüyordu. Çalışırken, beyaz tüylerden oluşan bir top ona doğru süzüldü, bu yüzden onu aldı ve göğsünün yanına, eteğinin kıvrımlarının altına sakladı. Coatlicue daha sonra onu incelemeye gittiğinde, tüy topu kaybolmuştu ama hamile olduğunu gördü.
Coatlicue’nin Coyolxauhqui adında bir kızı ve Centzonhuitznahua adında 400 oğlu vardı ve annelerinin hamileliğini keşfettiklerinde çok öfkelendiler. Coyolxauhqui, annelerinin kendilerine getirdiği utançtan dolayı intikam almak için diğerleriyle birlikte Coatlicue’yi öldürmeyi planladı.
Coatlicue komplolarını duyduğunda çok üzüldü, ancak doğmamış çocuğu Huitzilopochtli onunla konuştu ve korkmaması gerektiğini çünkü ne yapması gerektiğini bildiğini söyledi. Bu arada Coyolxauhqui ve Centzonhuitznahua savaşa hazırlanıyor, saçlarını kıvırıyor ve silahlanıyorlardı.
Savaş günü, kardeşler Coatepec’e ve hamile Coatlicue’ye doğru yürüdüler. İçlerinden biri olan Quauhitlícac gizlice Coatlicue’ye gitti ve doğmamış Huitzilopochtli’nin Centzonhuitznahua’nın nasıl yaklaştığını görmesine yardım etti.
Kardeşleri annelerini öldürmek için Coatepec dağına vardıklarında, Huitzilopochtli Coatlicue’nin rahminden fırladı ve elindeki xiuhcoatl adlı bir yılanın ateşiyle grubun başındaki kız kardeşini öldürdü, kafasını Coatepec dağına fırlattı ve vücudunu parçaladı. Sonra, 400 kardeşinin neredeyse hepsini öldürdü.
Huitzilopochtli’nin takvim işareti
Ce Tecpatl (1 kurban bıçağı/Çakmak Taşı). Bu, 260 günlük ritüel takvimini oluşturan yirmi on üç günlük dönemin onuncusudur. Bu işaret altında doğan erkeklerin cesur, onurlu ve zengin olacağı tahmin edilirken kadınların birçok yeteneğe sahip olacağı, erkeksi, iyi aşçı, iyi konuşan ve sağduyulu olacağı öngörülmüştür. Bu 13 günlük dönemdeki tüm aşağıdaki işaretlerin refah içinde olacağı söylenmiştir.
Bayram ayı
Panquetzaliztli veya ‘bayrakların çekilmesi’. Bu bayram ayı 2’sinden 21 Aralık’a kadar kutlanırdı (Aztek güneş takviminde yıl sonunda 5 uğursuz gün artı 20’şer günlük 18 dönem vardı). Bu tören Huitzilopochtli’nin destansı yolculuğunu ve Azteklerin kuzeydeki Aztlán’dan Tenochtitlan’a göçünü yeniden canlandırırdı.
Huitzilopochtli’yi içeren diğer bayramlar arasında her sekiz yılda bir Kasım/Aralık döneminde gerçekleşen Atamalqualiztli ve tanrı Tezcatlipoca etrafında dönen Toxcatl yer alır.
İlgi alanları: Fedakarlık, savaş ve her şeyden önce halkına, Meksikalılara bakmak ve onların kendisine sadık olmalarını sağlamak.
Güçleri: Sahagún’a göre Huitzilopochtli sağlam, güçlü, savaşçı ve kasabaları ve insanları yok eden büyük bir adamdı. Savaşlarda “canlı ateş” gibiydi ve düşmanları için korkutucuydu. Amblemi “ağzından ateş püskürten bir ejderha başı”ydı (xiuhcoatl). Ayrıca kendini farklı kuşlara ve hayvanlara dönüştürebiliyordu.
Sembolik biçimler: Savaşçı rolünde Huitzilopochtli güneşti. Göksel devresi, tüm yaşam döngülerinin izlediği model olarak yorumlanmıştır; insanların, dönemlerin ve çağların. Bir kara sakini olarak Huitzilopochtli, karanlığın simgesi olan bir yılanın kuyruğunu yiyen güneş kartalıydı.
Bazen bir sinek kuşuydu, ölü bir savaşçının ruhuydu ve bir yılan olabilirdi, vaat edilmiş topraklarına yerleşen bir halkın sembolü. Gececil bir varlık olarak Huitzilopochtli, korkutucu bir iskelet hayalet olan Tzitzimitl olarak göründü.
Kana susamış
Huitzilpochtli’nin güneşle güçlü bağları vardı ve bu nedenle “sürekli kurban tedariğine” ihtiyaç duyuyordu (“Aztekler”, Smith). Savaşta, esir olarak düşmanlarının insafına kalmış olarak veya doğum sırasında ölenlerin, güneşin göklerdeki yolculuğuna eşlik etmesine izin veriliyordu.
Sahagún’un muhbirlerine göre, bu ölü insanlar güneş doğmaya başlayana kadar bir ovada beklerlerdi. Güneşin parlaklığı kör ediciydi ve yalnızca kalkanlarında çok sayıda ok deliği olanlar, zarar görmeden güneşe bakabilirdi. Bu şekilde, yalnızca en cesur savaşçılar iyi bir görüş elde edebilirdi. Dört yıl sonra, bu ölü insanların ruhları sinek kuşlarına ve kelebeklere dönüşerek yeryüzüne geri döndüler.
Uzmanlara göre, Huitzilopochtli’nin çok az arkeolojik temsili kalmıştır. Zacatapayolli kutusu, kurban sırasında insanların göğüslerinden çıkarılan kalpleri toplamak için kullanılmıştır. Tanrının kendini feda etme eylemini tamamladığını gösterir.
Mezoamerikan dininde, Huitzilopochtli nispeten yeni bir tanrıydı, bu nedenle İspanyol öncesi dönemden kalma takvimlerde yaygın olarak temsil edilmemiştir. Sömürge kodekslerinde yalnızca Tenochtitlan’ı aramayla ilgili parçalarda tanımlanmıştır. Bunlarda, sinek kuşu miğferi takan bir adam veya kutsal bir ‘yük’ün parçası olarak görünebilir.
İşte Huitzilopochtli’nin Coatlicue’nin rahminden sıçrayışını anlatan Historia General de las Cosas de Nueva España‘dan bir bölüm:
Ve Centzonhuitznahua geldiğinde, Huitzilopochtli teueuelli adı verilen bir kalkan, mavi bir mızrak ve mızrak ucu tutarak doğdu ve yüzü boyanmıştı ve başında birleşik tüylerden yapılmış bir başlık vardı ve sol bacağı ince ve tüylüydü ve uylukları maviydi ve kolları da öyleydi…
