Çin’in gök gürültüsü tanrısı bir kaos gücü değil, Yeşim İmparatorunun onurlu bir hizmetkarıydı. Leigong’un kötülüğü nasıl cezalandırdığını ve cezalarının neden bazen yanlış insanlara verildiğini öğrenmek için okumaya devam edin.
Çin folklorunda ve dininde gök gürültüsü tanrısı korkunç bir yaratığa benziyordu. Mavi derisi, yarasa kanatları ve kötü silahlarıyla Leigong korkunç görünüyordu.
Ancak sık sık gülümseyen ve kötülüğün güçlerini uzaklaştıran iyi huylu bir tanrı olarak biliniyordu. Eski efsaneler ve modern tılsımlar onu itaatkar ve yardımsever bir tanrı olarak hatırlar.
Ancak Leigong hatasız değildi. Karanlık ve yanlış anlama kötülerin olduğu kadar iyilerin de acı çekmesine neden olabilir.
Leigong’un muazzam bir gücü vardı ama bunun kontrol altına alınabileceğine inanılıyordu. Otoriteden gelen büyülü metinler ve emirler, gök gürültüsü tanrısının kötü niyetli ruhları kovmasını ve hatta Dünya’daki suçlardan suçlu olanları cezalandırmasını sağlayabilir.
Cezalandırıcı Leigong
Leigong, hem Taoizmin hem de Çin’in folklor temelli mitolojisinin gök gürültüsü tanrısıdır. Onun kültünün kökenleri Çin’e kadar uzanıyor gibi görünüyor.
Leigong, Asya’da bariz ve yaygın bir arketipe aittir. O kıtanın birçok gök gürültüsü tanrısı gibi o da devasa davulları çalarak gök gürültüsü yaratan canavarca bir tanrı olarak gösteriliyor.
Çin’de genellikle yarasa kanatları, büyük pençeleri ve kuş benzeri bir gagasıyla gösterilir. Genellikle mavi tenlidir.
Bu canavarca görünüme rağmen Leigong sıklıkla dost canlısı bir tanrı olarak gösterildi. Sık sık gülümsedi ve kötülük yerine doğruluk adına hareket etti.
Efsaneye göre Leigong bir ölümlü olarak doğmuştu. Ancak kökeni Cennet’te olan bir ağaçtan şeftali yemek ona ilahi formunu verdi.
Yeşim İmparatoru Leigong’a davulunu verdi. Ona onu dövmesi için bir topuz ve bir çekiç verildi.
Leigong ayrıca bir savaş arabası aldı. Bu, A Xiang adında genç bir çocuk tarafından yönlendirildi.
Leigong’a bu hediyeleri verdikten sonra Yeşim İmparatoru, ona kötüleri cezalandırmak için dışarı çıkmasını emretti. Leigong kötülük yapanları yok etmeye hevesliydi ama bazen öfkesini kime yöneltmesi gerektiği konusunda kafası karışıyordu.
En büyük sorunlarından biri Dünya’ya indiğinde gökyüzünün kararmasıydı. Işık olmadan Leigong saldırılarını doğru bir şekilde hedefleyemedi ve bazen suçluların yanı sıra masum insanları da öldürdü.
Leigong’un kötülüğün tanımını da aştığı biliniyordu. Niyeti şerefli olsa da bazen bu kadar ağır bir cezayı hak etmeyenleri de öldürüyordu.
Bu kurbanlardan biri Dianmu adında genç bir kadındı.
Bir gün Dianmu, yaşlı annesinin çiğnemesi zor olan bir pirinç kabuğunu çöpe attı. Ancak yemeği israf ederek günah işlediğine inanan Leigong, onu yere serdi.
Yeşim İmparatoru Dianmu’ya acıdı ve onu bir tanrıça olarak diriltti. Onu öldürdüğü için Leigong’un Dianmu’nun sorumluluğunu alması sağlandı.
Onun karısı oldu ve görevlerinde ona yardımcı oldu. Dianmu, kocasının doğru hedefleri vurması için aynaları kullanarak dünyayı aydınlatan şimşek tanrıçasıydı .
Dianmu ve Leigong’un evliliğinin hikayesi, yıldırımın neden gök gürültüsünden kısa bir süre önce çaktığını açıkladı. Ancak Dianmu’nun ışığı Leigong’un görmesi için her zaman yeterli olmuyordu, bu nedenle bazen masum insanlar yine de yıldırım çarpması sonucu öldürülüyordu.
Modern Bakış Açısı
Leigong’un Çin’de birkaç resmi tapınağı vardı ama bu ona sık sık dua edilmediği anlamına gelmiyordu. Taocu tapınaklar nadiren ona adanırken, halk inancı tanrıya fazlasıyla saygı gösteriyordu.
Leigong bir cezalandırıcıydı ama kötü bir tanrı değildi. Zaman zaman masumları vursa da iyilik için de bir güç olabiliyordu.
Leigong’a dua eden insanlar bunu onun gazabından kaçınmak için yapmadılar çünkü iyi insanların yalnızca kazara vurulduğuna inanıyorlardı. Bunun yerine, tanrının güçlerini kötü olduğunu düşündükleri kişilere odaklaması için dua ettiler.
Bu duaların fiziksel eserleri Çin’in en ünlü takıları arasındadır.
Halk arasında Lei Ting lanet büyüleri olarak bilinen bu tılsımlar Çin ve Vietnam’ın her yerinde bulunabilir. Hem görüntüleri hem de sözde büyülü özellikleri nedeniyle koleksiyoncular arasında popülerdirler.
Leigong adının ve “gök gürültüsü” kelimesinin kısaltılmış biçiminden gelen Lei Ting, genellikle nakit para biçimini alır. Bunlar genellikle daha yaygın olarak bilinen Hanzi karakterlerinden ziyade dini bir metin olan Fuwan’da yazılmış büyülerle yazılmıştır.
Bu büyüler sıklıkla Leigong’u kötüleri cezalandırmaya veya daha genel anlamda kötü ruhları kovmaya çağırır. Genellikle Yeşim İmparatoru’nun emriymiş gibi yazılırlar.
Lei Ting laneti büyüleri, Taoizm’in organize ritüellerinden ziyade, halk dininin derinliklerine kök salmış eski uygulamalardan gelmektedir.
Antik Çin’de, kötü ruhlarla, insan düşmanlarıyla aynı şekilde mücadele edilebileceğine inanılıyordu. Şeytan kovucular genellikle bu görünmez düşmanları uzaklaştırmak için mızrak atmak veya ok atmak üzere tutulurdu.
Yazı sisteminin icadıyla bu ruhlarla savaşmanın yeni bir yolu ortaya çıktı. Hanzi karakterlerinin, doğru şekilde kullanıldığında kötülük kaynaklarını uzaklaştırabilecek sihirli özelliklere sahip olduğuna inanılıyordu.
Sihir uygulayıcıları, kötü ruhlara korku salmak için silahlar kullanmak veya bedenleri sergilemek yerine, olumsuz güçleri sihirli bir şekilde ortadan kaldırmak için metni kullanabilirler.
Yazının büyülü olduğuna dair batıl inanç , imparatorluk otoritesinin yayılmasıyla daha da arttı. Han İmparatorluğu genişledikçe kararnameleri daha fazla yetki kazandı ve bunları yazmak için kullanılan metnin kendisi de güçlü görülmeye başlandı.
Bu nedenle Çin İmparatorluğu halkı için hiçbir emir, büyük otoriteye sahip bir kişinin yazılı emri kadar güçlü olamaz. Han İmparatoru’nun Dünya üzerinde böyle bir yetkisi vardı ama ruhlar açısından en büyük otorite Yeşim İmparatoru’ydu.
Şeytan kovucular, ruhları korkutmak ve negatif enerjiyi dağıtmak için Yeşim İmparatorunun sesine büyülü sözler yazdılar . Bunlar giderek hükümet fermanlarına ve sonunda madeni paralara benzemeye başladı.
Leigong’un kötülük yapanları cezalandırma geleneği zaten mevcut olduğundan, Leigong bu metinlerde başvurulacak popüler bir figür haline geldi. Yeşim İmparatorunun ona kötüleri yok etmesini emredeceği hayal edilen tarzda yazılmışlardı.
Leigong’a bu büyülerle ilgili verilen komutlar, bunların gerçekleştirilme hızını vurguluyordu. Bazen ruhlardan veya kötü güçlerden genel korunma çağrısında bulunurken, bazen de belirli iblislerin veya insanların seçilmesini istediler.
Bu tür muskalar genellikle Fu karakterlerini daha büyülü hale getirmek için kullanmaya başlayan Taocu ustalardan satın alınıyordu. Bu, metinlerin genellikle yalnızca yazar tarafından okunabileceği anlamına geliyordu, ancak alıcı, Leigong’un hâlâ anlamı anlayabildiğine inanıyordu.
Bugün Lei Ting lanet büyüleri hala yapılıyor, ancak bunlar daha çok eski örneklere dayanarak seri üretiliyor. Bazıları ara sıra orijinal amaçlarına hizmet ederken, birçoğu koleksiyon öğeleri, hediyelik eşya veya dekor olarak satılıyor.
Özetle
Hem halk inanışlarında hem de organize Taocu dinde Leigong gök gürültüsü tanrısıydı. İnsan olarak doğdu, Cennetin meyvesini yedikten sonra tanrı yapıldı.
Mavi derisi, keskin pençeleri, yarasaya benzeyen kanatları ve gagasıyla korkunç bir görünüme sahipti. Ancak sık sık gülümsedi ve genel olarak iyi huylu bir tanrı olarak görülüyordu.
Leigong’a Yeşim İmparatoru tarafından kötü ruhları ve kötü insanları yok etmesi emredildi. Ancak bu görevi her zaman mükemmel bir şekilde yerine getiremedi.
Karanlıkta göremediği için bazen yanlışlıkla yanlış kişiye vuruyordu. Nihai eşi gibi diğerleri, Leigong’un onların iyi niyetli davranışlarını kötü olarak yanlış yorumladığı için vuruldu.
Ancak karısı, o çarpmadan önce ışığın parlamasını sağlamak için aynaları kullanmaya başladı. Yaptığı yıldırımlar hedeflerini daha net görmesini sağladı, yine de hatalar oluyordu ve ara sıra iyi insanlar vuruluyordu.
Çin folkloru, Leigong’un bir otoritenin, örneğin Yeşim İmparatoru’nun emirlerine uyacağını savunuyordu. Bu inanç, Lei Ting lanet büyülerinin yaratılmasının ayrılmaz bir parçasıydı.
İmparatorluk fermanları modelini kullanan bu tılsımlar, Leigong’u kötü ruhları ve bazen de kötü insanları kovmaya çağırıyordu. Antik halk geleneklerinden evrimleşen bu takılar, günümüzde hem koruyucu takılar hem de koleksiyonluk sanat eserleri olarak popülerliğini koruyor.
