Tüm keşişlerin kasvetli ve sessiz olduğunu düşünüyorsanız tekrar düşünün! Ji Gong, iyi işler yaparken çiğnediği kurallarla ünlüdür!
Budist rahipler genellikle sessiz ve içine kapanık adamlar olarak görülüyor. Kendilerini tamamen başkalarına yardım etmeye ve Buda’nın öğretilerini incelemeye adamak için perhiz ve yoksulluk içinde bir hayat sürmeye yemin ederler.
Ancak bu gelenek içerisinde bazen kötü davranan keşişler de ortaya çıkmıştır. Ortaçağ Avrupa’sındaki Hıristiyan manastırlarında olduğu gibi, alkol içen, aşırı yemek yiyen ve kendi tarikatlarının kurallarına uymayan keşişler hakkında hikayeler anlatılırdı.
Genellikle bu keşişler olumsuz figürler olarak görülüyordu. Ancak böyle bir keşiş, Çin folklorunda kültürel bir kahraman ve tanrıya benzeyen bir varlık olarak ortaya çıktı.
Ji Gong’a bazen Çin’in çılgın keşişi denir. Şaraba olan tutkusuyla tanınan bu kişi, tarikatının ideallerine uygun yaşamadığı için manastırından kovuldu.
Ancak diğer hain keşişlerin aksine Ji Gona, olağanüstü derecede iyi bir insan olarak nitelendiriliyordu. Başkalarına yardım etme konusundaki kararlılığı onu o kadar çok sevdi ki, Çin’in her yerinde kutsal bir figür olarak kabul edildi.
Ji Gong’un Kutsal Olmayan Davranışı
Çinli tarihçiler Ji Gong’un doğum tarihini 1130 olarak tahmin ediyorlar. Li Xiuyuan adıyla doğdu.
Li Xiuyuan, askeri danışman Li Maochun’un oğluydu. Çocukluğunu Zhejiang Eyaletindeki saygın bir ailenin bir üyesi olarak bir dereceye kadar rahatlığın tadını çıkararak geçirdi.
Ancak ebeveynleri o henüz on sekiz yaşındayken öldü. Onların konumunu ve zenginliğini miras almak yerine, Chan Budist manastırına sakin bir hayat yaşaması için gönderildi.
Daoji olarak yeniden adlandırıldı, Lingyin Tapınağı’ndaki hayata pek iyi uyum sağlayamadı. Manastır davranışını düzenleyen katı kurallardan rahatsız oldu ve kendisinden beklenen münzevi yaşam tarzına uyum sağlamakta zorlandı.
Daoji, çağın en saygı duyulan öğretmenlerinden birinin yanında eğitim almasına rağmen kısa sürede fakir bir öğrenci olarak ün kazandı. Et yiyerek, şarap içerek ve sırası gelmeden konuşarak manastırının kurallarını açıkça çiğnedi.
Ancak buna rağmen Daoji hâlâ Buda’nın öğretilerinin çoğunu bünyesinde barındırıyordu . Pek çok davranış kuralına uymamasına rağmen nazik ve hayırsever bir insandı.
Bazı hikayelere göre Daoji, manastırın katı kurallarına uymadığı için kendi isteğiyle manastırı terk etmiştir. Ancak diğer efsaneler, davranışının bir sonucu olarak okuldan atıldığını söylüyor.
Li Gong, insanlara tapınakta olduğundan daha doğrudan yardım etmek için kendi başına yola çıktı. Bir yerden bir yere dolaştı, ihtiyacı olanlara buldukça yardım etti.
Seyahatleri, onu görenlere daha fazla kutsal görünmesine neden olmadı. Sık sık sarhoş olmasının yanı sıra, serseri yaşam tarzından dolayı yırtık pırtık ve kirli kıyafetler de giyiyordu.
Buna rağmen hizmet ettiği kişilerin saygısını ve sevgisini kazandı. Onun bir bodhisattva’nın reenkarnasyonu olduğuna ve kendine ait doğaüstü güçlere sahip olduğuna dair hikayeler yayılmaya başladı.
Bazıları onu bir arhat , yani aydınlanmaya ulaşmış ve nirvana’da bir yer kazanmış kişi olarak tanımladı . Onun, Çin’deki on sekiz aydınlanmış kişiden biri olan Ehlileştirici Ejderha Arhat’ın enkarnasyonu olduğuna inanılıyordu.
Kaynaklar, Ji Gong’un son kalışının 1209 yılının Mayıs ayında öldüğü Jingci Tapınağında olduğunu iddia ediyor. Hangzhou yakınlarındaki bir şelalenin altına gömüldü.
Ölümünden kısa bir süre sonra Ji Gong, Taocu inançlara bir tanrı olarak kabul edildi. Şefkatli ve aydınlanmış bir adam olmak için Laozi’nin öğretilerini takip ettiğini iddia ettiler.
Bu arada bazı Budistler Ji Gong’un ruh yazıları aracılığıyla iletişim kurabildiğini iddia etmeye başladı. Yazarla telepatik bir bağ kurarak mezarın ötesinden mesajlar aktardı.
Bu mesajlar genellikle ahlaki bir ton aldı. Ölümden sonra bile Ji Gong’un hayatta uyguladığı şefkat ve hayırseverliği vaaz ettiğine inanılıyordu.
Modern Yorumum
Ji Gong’un modern pop kültüründe tanınmış bir figür haline gelmesi şaşırtıcı değil. Her ne kadar saygıya layık görülse de hâlâ modern fikirlere hitap eden komik bir karakterdir.
Ji Gong’un görüntüleri onun geleneksel Budist keşiş modeline uymadığını vurguluyor. Yırtık kıyafetler giyiyor, genellikle bir elinde bir şişe şarap veya su kabağı tutuyor ve sıklıkla o kadar sarhoş oluyor ki ayakkabılarından birini diğer elinde tutuyor.
Modern sinema ve edebiyatta Ji Gong, çoğu zaman yürümekten çok tökezleyen kaba bir ayyaş olarak tasvir edilmiştir. Ancak buna rağmen sempatik ve hatta kahraman bir karakterdir.
Ji Gong her zaman yüzünde neşeli, kaygısız bir ifadeyle gösterilir. Bu, en azından kısmen alkol tüketiminin bir yansıması olsa da, aynı zamanda Buda’nın bir takipçisi olarak bulduğu huzuru ve neşeyi de gösteriyor.
Belki de Ji Gong karakterinden öğrenilecek en iyi ders, bir kişinin görünüşünün her zaman onun değerinin bir yansıması olmadığıdır.
Örneğin en bilinen hikayelerinden birinde Ji Gong, küçük bir köye gelirken bir düğün partisinde başına geldi. Ancak geleceği görebilme yeteneği, trajedinin mutlu sahneye çıkmak üzere olduğunu bildiği anlamına geliyordu.
Köylüleri uyarmaya çalıştı ama kimse dinlemeye yanaşmadı. Onun sarhoş bir gezginden başka bir şey olmadığına inandıkları için, tüm ricalarına rağmen düğünü kutlamaya devam ettiler.
Sonunda Ji Gong, dar görüşlü insanları uyarılarını dinlemeye ikna etmeye çalışmaktan vazgeçti. Düğünün ortasına koştu, gelini omzuna attı ve şehrin dışına doğru koşmaya başladı.
Sarhoş yabancının genç geline herhangi bir şekilde zarar vermesini engellemek için tüm köy onu takip etti.
Ancak arkalarından gelen bir homurtu duyunca kovalamacaları yarıda kesildi. Aniden meydana gelen heyelanın köyün büyük kısmını kapladığını kasaba halkı dehşet içinde izledi.
Gelini çalarak Ji Gong’un bir suç işlediği varsayılmıştı. Aslında köylüleri tehlikeden uzaklaştırıyordu ve muhtemelen pek çok hayat kurtarmıştı.
Keşiş arkadaşları bile başlangıçta Ji Gong’u tapınağın tüm kurallarına uymadığı için sert bir şekilde yargılamışlardı. Ancak sonuçta o da Buddha’nın öğretisine en az onlar kadar bağlıydı.
Ji Gong’un komedi figürü, en mütevazı insanların bile büyük iyilikler yapma kapasitesine sahip olduğunu hatırlatıyor.
Özetle
Efsaneye göre Ji Gong, Song Hanedanlığı döneminde nispeten zengin ve nüfuzlu bir ailede doğdu. Anne ve babasının ölümünden sonra hayatını Buda’nın sözlerini incelemeye adamak için bir manastıra gönderildi.
Hayırseverlik, şefkat ve hizmet erdemlerini benimseyen Ji Gung, manastır yaşamının katı kurallarını çok daha az hoş karşılıyordu. Bazen aşırı şarap içmesiyle, et yemesiyle ve diğer birçok küçük kuralı çiğnemesiyle biliniyordu.
Sonunda bu davranışından dolayı emrinden ihraç edildi. Ancak gezgin bir öğretmen olarak hayatını Buda’ya adamaya karar verdi. Onlarca yıl seyahat etti, ihtiyaç sahiplerine her gördüğünde yardım etti.
Kendi yaşamı boyunca bile insanlar Ji Gong’un iyi işlerini tanrısallığın sembolleri olarak görüyorlardı. Onun tam aydınlanmaya ulaşmış ve yakında ulaşacak olan kutsal bir figürün reenkarnasyonu olduğuna inanılıyordu.
Onun ölümünden sonra Taocular da Ji Gong’u benimsediler. Onun nezaket ve hayırseverliğe olan inancı, Budistler için olduğu kadar onların dinlerinde de değerliydi.
Ju Gong’un gülümseyen, sarhoş figürü, tanrısallığın beklenmedik biçimlerde ortaya çıkabileceğini ve en mütevazı insanın bile Buda’nın değerlerini somutlaştırabileceğini gösteriyor. Geleneksel değerleri asi, hafif ateşli tavrıyla harmanlayan popüler bir kültürel figür olmaya devam ediyor.
