Kaftar Ne Demek
Türk ve Fars kültüründe yer alan bir cadı figürüdür. İnanışa göre Kaftar, boynuzlu bir kadın görünümündedir. Büyücülük yapar, ölüleri mezardan çıkarıp götürür. Çirkin bir görüntüsü vardır. Kuş olup uçar. Keskin dişlidir. Farsça, kaftar (güvercin) sözcüğünden türediği söylenir.
Batı dillerinde ise “kaftarkis” olarak da bilinir.
Erkeksi, boynuzlu bir varlıktır. Mezarlıklara gidip, yeni gömülmüş ölüyü mezardan çıkarır, bir taşa yaslayıp boynuzuyla ona vurur. Sonra cesedi sırtına alarak götürür. Dağıstan halklarının inançlarında da bu karaktere “Kuşkâftar” denir. Uzun karışık saçları olan bu keskin dişli varlık kızlarıyla birlikte ormanda yaşar. Onlar geceleri çocukları kaçırırlar.
İbn-i Batuta’nın yazdığına göre, “kâftar” sihirbaz cadılara verilen bîr addır.
Cadı veya Büyücü
Cadılık, insanlık tarihinde derin köklere sahip bir fenomendir. Antik çağlardan itibaren cadılarla ilgili hikayeler ve inançlar bulunmaktadır. Örneğin, Antik Yunan mitolojisinde Hekate, cadıların tanrıçası olarak bilinirken, Orta Çağ Avrupa’sında cadılığa karşı büyük bir korku ve inanç vardı. 14. yüzyıldan 17. yüzyıla kadar devam eden Avrupa Cadı Avı, binlerce insanın haksız yere suçlanması, işkence görmesi ve idam edilmesine neden oldu. Bu dönemde, cadılar genellikle şeytanla işbirliği yapmakla suçlanıyor ve cadılığın toplumsal kargaşa ve felaketlerle ilişkilendiriliyordu.
Cadılar mitolojide çeşitli kültürel ve dini bağlamlarda yer almaktadır. Örneğin, eski Kelt mitolojisinde cadılar, doğa ruhlarıyla bağlantılı olarak görülürler ve doğanın güçlerini kontrol edebildiklerine inanılır. Benzer şekilde, İskandinav mitolojisinde de cadılar, sihirli yeteneklere sahip olan ve kaderi etkileyebilen varlıklar olarak betimlenirler.
Günümüzde, cadılar genellikle folklorik hikayelerin ve korku filmlerinin konusu olarak görülürler. Bununla birlikte, modern cadılık hareketleri de varlığını sürdürmektedir. Özellikle Wicca gibi neo-pagan inanç sistemleri, doğaya saygı ve ritüeller üzerine odaklanarak cadılık geleneğini sürdürmektedir. Ayrıca, feminizmle bağlantılı olarak kadınların güçlenmesini ve özgürleşmesini savunan bazı modern cadılık grupları da bulunmaktadır.
Cadı – Birçok dinde ve mitolojide kötü amaçlarla kullandığı doğaüstü güçleri olduğuna inanılan kişi. Efsânelerden kaynaklanan yanılsama ile cadıların kadın olduğu inanışı yerleşmiştir. Popüler kültürde siyah pelerinli, sivri başlıklı, süpürgesiyle uçan bir kadın olarak resmedilir.
Cadılık ve büyücülük kavramlarına da değinildiğinde, bilinenin aksine, her büyücü kadın, bir cadı değildir, fakat bir cadı aynı zamanda iyi bir büyücüdür. Hipnoz ve büyü arasında ne denli bir fark varsa, büyücülük ve cadılık arasında bir o kadar fark vardır. Çünkü bir büyücü sadece Ruhani Varlıklardan Faydalanılarak Yapılan bir sihir türünü kullanabilir fakat bir Cadı ise hem Ruhani Varlıklardan Faydalanılarak Yapılan bir sihir türünü hem de Ruh Gücüne Dayanılarak Orataya Konan bir sihir türünü kullanır. Bundan dolayı bir cadı, bir büyücüden, gücün kötüye kullanılması açısından çok daha güçlüdür.
Cadılar; kötü ve yıkıcıdırlar. Olayların doğal akışına ve insanların hayatına, zarar verebilirler. Acı çektirebilir, hastalık verebilir ve hattâ öldürebilirler. Topluluk olarak yaşarlar. Genelde kadındırlar. Büyük yeteneği olan sihir uzmanı liderleri vardır. Yılanda olduğu gibi, topluluğa güç veren kraliçedir.
Mistik bilimlerle ilgilenen çoğu kişi, islam dininde olup mistizimle uğraşan insanlar dâhil, mistik bilimlerde uzmanlaşmış ve kötülüğe kendini adamış kadınlara, yâni cadılara inanırlar. Bu kişilerin mistizim ve büyücülük – cadılık hakkındaki temel inancı şudur:
« Quoddam ubiquae, Quoddam semper, Quoddam ab omnibus, creditum est! »
« Anlamı: Sihir her yerde, bütün dünyadadır. Bu bilinen bir gerçektir, her zaman! »
Cadı, dilimize Farsça’dan gelmiş bir sözcük olup; ilk anlamı “Geceleri dolaşarak insanlara kötülük ettiğine inanılan hortlaktır. İkinci anlamı ise, “Kötülük yaparak başkalarına zarar veren kadın ya da erkektir. Eski dilde güzel gözlü insan manasına da gelmektedir.
Günümüzde 15. yüzyılda Avrupa’daki bakış açısına göre genellikle süpürgesi üzerinde uçarak gezinen, büyücü bir kadını temsil eder. Fakat bu sadece kurgusal bir semboldür…
Cadılar dünyadaki bütün din ve inanışların hepsine önem verir onların büyüsel uygulamalarını kullanabilirler, fakat her büyücü kadın bir cadı değildir, ama bir cadı, mükemmel bir sihir uzmanıdır.
Eğer ki; cadı kelimesini, süpürge ile gezinen, kafasında siyah bir Sombrero’yu andıran şapka ile dolaşan, büyüler yapan insanlar olarak incelemek istersek; bu inanış 15 ila 17’inci yüzyıl arasında Avrupa’da yaşayan kendilerini cadı olarak ilan eden, dul kadınları temsil eder ki; bu sadece kurgusal bir semboldür… Bazılarına göre cadılık denen şey; dul kadınların 15. ila 17. yüzyıl arasındaki zor yaşam koşulları altında yaşayabilmesi için yaptıkları zoraki bir meslektir. Var olmasının ana sebebi de ekonomiktir.
Kimileri, “18. yüzyılın ortası itibarıyla cadıların yerini falcılar almıştır” düşüncesine sahiptir. Tabii, bu gerçek cadılık tanımından bir hayli uzaktır…
Cadılık
Cadılık – Çeşitli tarihi, antropolojik, dinî ve mitolojik kaynaklarda, çeşitli doğaüstü veya sihirli, büyülü oldukları iddia edilen yeteneklere verilen isimdir.
Cadı; cadılık öğretilerini uygulayan kişidir. Mitolojik cadılar doğaüstü yaratıklarken, tarihte pek çok insan, cadılıkla suclanmistir. Cadılık halen bazı inanç sistemleriyle ve pek çok modern uygulayıcısıyla varlığını sürdürmektedir. “Cadılık” kavramı kültürel bağlamlarda olumlu ya da olumsuz anlamlar içerebilir. Örneğin; Eski Hıristiyan Avrupa’da cadılar şeytanî güçlerle ve şeytan olarak tanınırken, modern çağda, günümüzde, cadılar kendilerini iyilikçi ve ahlak olarak olumlu insanlar olarak tanımlamakta, diğer insanlarca da böyle tanınmaktadırlar.
Kötü büyü yapanlara cadı denir. Tarihî örneklerde cadıların çoğu kadın olmasına rağmen, erkekler de cadı olabilirler. Erkek cadılara ise, gerek tarihte, gerek mitolojide, büyücü adı verilmiştir.
Uygulamalar ve inançlar, her ne kadar çeşitli kültürlerde tanrılar ve ruhlarla yoğun ilişki içinde olsa da, cadılığın kendi başına bir din oluşturmadığını göstermektedir. Çoğu kültürde cadılık dinî uygulamalar, ölümden sonra yaşam, ruhlar, tanrılar, paranormal olaylarla iç içedir. Cadılık, genel olarak büyünün kullanım alanı olarak karakterize edilmiştir.
