Korsanların büyüleyici hikayeleri ve heyecan verici maceraları her yaştan izleyiciyi büyülemiştir. Genellikle filmlerde ve edebiyatta tasvir edilen hayatları, 18. yüzyılın en kötü şöhretli deniz yağmacılarının dünyasına dalmamızı sağlar.
Gizli hazineler, eksik bacaklar veya gözler ve korsan gemilerinde kadınların rolü gibi unsurlar sıklıkla vurgulanır. Ancak bu şu soruyu akla getiriyor: Bunların ne kadarı gerçek? Hangi yönler sadece mitler ve gerçek tarihi olaylar? Bu makale korsanlar hakkında yaygın olan bazı yanlış anlamaları açıklığa kavuşturmayı amaçlıyor.
Korsanlar Göz Bandı mı Takıyordu ve Tahta Bacakları Mı Vardı?
Yaygın bir yanlış anlaşılma, korsanların savaş sırasında güverte altına inmeleri gerektiğinde bir gözlerini karanlığa göre ayarlamak için göz bantları kullandıklarıdır. Ancak, bu teoriyi test eden deneyler kesin olmayan sonuçlar vermiştir. Göz bantlarının bu nedenle kullanıldığı fikrini destekleyen hiçbir tarihsel kanıt yoktur. Gerçek çok daha açıktır – bantlar genellikle bir yaralanmadan sonra boş bir göz yuvasını gizlemek için kullanılırdı. Muhtemelen, fenerler veya ambar pencereleri gibi bir ışık kaynağı güverte altındaki çoğu alanı aydınlatırdı ve bu da göz bandına gerek kalmazdı.
Korsan gemilerinde yaygın olan ‘tahta bacak’ kavramı, doğrudan görgü tanığı anlatımlarının ve arkeolojik kanıtların eksikliği göz önüne alındığında, esasen varsayımsaldır. Bu gemilerdeki yüksek riskli ortam, bunların kullanımını gerektirmiş olabilir, ancak bunu destekleyen somut bir kanıt yoktur. Göz bantları ve tahta bacakların korsanlarla yaygın bir şekilde ilişkilendirilmesi, Long John Silver’ın her ikisiyle de tasvir edildiği Robert Louis Stevenson’ın Hazine Adası’na kadar uzanmaktadır.
Korsanlar Hazinelerini Gömüyor muydu?
Korsanların hazinelerini gömdükleri ve daha sonra bulmak için haritalar oluşturdukları iddiası genellikle Kaptan William Kidd (yaklaşık 1655-1701) ile ilişkilendirilir. New York ve Massachusetts valisi Lord Bellomont’a bir mektup göndererek hapisten kaçmaya çalışmış ve New York kıyılarının bir yerindeki Gardiner Adası’nda bir altın ve mücevher deposu sakladığını iddia etmiştir. Gazeteler bu hikayeyi ele almış ve Kaptan Kidd’in saklı serveti hakkında söylentiler dolaşmaya başlamıştır. Bazı korsanlar hazinelerini gerçekten gömmüş olabilirken, bu yaygın bir uygulama değildi. Korsanlar genellikle ganimetten paylarına hemen ulaşmayı tercih ederlerdi ve onu hızla harcamalarıyla bilinirlerdi.
Yaygın inanışın aksine, korsanların topladığı “ganimet” genellikle gümüş veya altından oluşmuyordu. Yağmalarının çoğu tipik olarak yiyecek, kereste, kumaş, hayvan postları ve diğer mallar gibi sıradan ticaret ürünlerinden oluşuyordu.
Korsanlar Kurbanlarını Tahtadan Yürütüyor muydu?
Birçok korsan filminde, kurbanların geminin kenarına yerleştirilmiş bir tahta üzerinde yürümeye zorlandığına ve bunun kaçınılmaz olarak düşmelerine ve ardından boğulmalarına tanık oluruz. Ancak, bu tasvir tarihi korsanların gerçek uygulamalarıyla örtüşmez. Bunun yerine, düşen mürettebat üyelerinin yerini almak için korsanlığa zorlananlar veya çatışma sırasında rehin alınanlar da dahil olmak üzere birçok kurban, kısıtlanmış ve güverte altına hapsedilmiş ve burada sıklıkla şekil bozukluğuna yol açan vahşi dayaklara maruz kalmışlardır.
Terk edilme, korsanlar tarafından kullanılan bir başka ceza biçimiydi. Bu, genellikle karada asgari tehdit oluşturan bireyler için saklıydı. Bir birey korsan mürettebatına katılmayı reddederse ancak faaliyetleri hakkında sessiz kalacağına söz verirse, tek erzakları bir şişe su, barut, bir tabanca ve bir mermi ile bir adada terk edilirdi.
Kadınlar Korsan Gemilerinde Uğursuz Mu Sayılırdı?
Kadınların gemilerde talihsizlik getirdiğine dair yaygın bir yanlış anlaşılma vardır. Bu inanç esas olarak denizcileri felaketlerine sürükleyen deniz kızları ve sirenler gibi dişi varlıkları konu alan denizcilik folklorunda kök salmıştır. Ancak bu hikayeler kadınlara yönelik herhangi bir endişeden çok boğulma korkusunu yansıtır.
Gerçekte, mitler ve efsanelerin ötesinde, kadınlar korsan gemileri de dahil olmak üzere gemilerde sık sık seyahat ederlerdi. Genellikle ev içi roller üstlenirlerdi veya kaptanların ve diğer yüksek rütbeli subayların eşleri olarak gemide ikamet ederlerdi.
Bartholomew Roberts ve Blackbeard gibi önemli korsanlar kadınları gemilerine sokmayı yasakladılar; ancak bu, kötü şans hakkındaki herhangi bir hurafeden ziyade mürettebat arasında olası kıskançlık ve çatışma endişelerinden kaynaklanıyordu.
