Pothos, yoğun özlem yaratabilen bir tanrıydı. Antik Yunan’ın en “arzulanan” tanrısı hakkında daha fazla bilgi edinmek için okumaya devam edin! Antik Yunan sanatında ve edebiyatında, tanrıça Afrodit genellikle bir grup genç, kanatlı erkek tanrıyla çevriliydi. Bunlar aşk tanrıları olan erotes’ti .
Bu küçük tanrılar, iltifattan evlilik ritüellerine kadar romantizmin ve çekiciliğin her yönünü kontrol ediyorlardı. Güzellik tanrıçasının hizmetkarları ve takipçileriydiler.
Bu aşk tanrılarından biri olan Pothos, arzu tanrısıydı. Yok olan veya ulaşılamayan birine karşı yoğun özlem duyguları uyandırıyordu.
Pothos, bir erkeğin veya bir kadının başka bir kişiye ilgi duyup duymadığını kontrol ediyordu. Eros aşkı esinlerken, Pothos daha yoğun ama aynı zamanda daha geçici olabilen bir özlemi esinliyordu.
Pothos, Yunan mitolojisinde küçük bir tanrıydı, ancak önemli bağlantıları olan biriydi. Tanrı Pothos’un hikayeleri ve nitelikleri, arzunun ne kadar ciddi olduğunu gösteriyordu!
Arzu Tanrısı Pothos
Pothos , antik Yunan inancında erotiklerden veya aşk tanrılarından biriydi . Bu erkek tanrı grubu , Afrodit’in maiyetini oluşturuyor ve onun emirlerini yerine getiriyordu.
Her bir erotizm farklı bir aşk biçimini temsil ediyordu. Romantik aşk tanrısı Eros bunların en belirginiydi.
Fiziksel olarak, erotiklerin çoğu neredeyse birebir aynı görünüyordu. Kanatlı, genç ve yakışıklı erkekler vardı, genellikle çıplak veya kısa tuniklerle gösteriliyorlardı.
Aşk tanrıları bazen onları birbirinden ayırmayı mümkün kılan semboller taşıyordu, ancak aynı zamanda neredeyse birbirinin yerine geçebilen kanatlı erkek tanrılar olarak da gösteriliyorlardı. Birçok resim sahneyi daha net hale getirmek için tanrıları etiketliyordu.
Adı “arzu” anlamına gelen Pothos bu gruptan biriydi. Himeros (“karşılıksız aşk”), Anteros (“geri dönen aşk”), Hedylogos (“tatlı konuşma”) ve Hymenaeus (evlilik tanrısı) ile birlikte Eros’un aşkı yaymasına yardım etti.
Erotların genellikle Afrodit’in çocukları olduğu söylenirdi. Eros en büyüğüydü, ancak Pothos gibi diğer aşk tanrıları da annelerine hizmet ediyordu.
Ancak daha sonraki bazı anlatımlar farklılık gösterdi. Birçok Yunan yazar, Pothos’un Batı Rüzgarı Zephyrus ve gökkuşağı tanrıçası Iris’in oğlu olduğunu söyledi.
Hatta birkaçı onun Eros’un oğlu olduğunu iddia etti. Eros’un kontrol ettiği aşk, Pothos’un hakim olduğu arzu duygularına yol açtı.
Eros sevgiyi yayarken, Pothos arzu ve özlemin tanrısıydı. Yarattığı duygular romantik veya tamamen şehvetli olabilirdi.
Pothos’un yarattığı özlem neredeyse her zaman cinsel bir çekim olarak düşünülmüştür. Ancak bazı zamanlarda açıkça daha genel bir şekilde yorumlanmıştır.
Beyaz asphodel çiçeğine Yunanistan’da bazen pothos denirdi . Ancak romantizmle değil, yasla ilişkilendirilirdi.
Beyaz asphodel cenaze törenlerinde kullanılırdı ve Yeraltı Dünyası’nın çayırlarını kapladığı söylenirdi. Asphodel Tarlaları, ölenlerin gölgelerinin amaçsızca veya duygusuzca dolaştığı bir yerdi.
Ölümle olan bu bağlantı, Pothos’un sadece romantik bir partner için değil, aynı zamanda sonsuza dek kaybolmuş biri için de bir özlem tanrısı olabileceğini gösteriyor gibi görünüyor. Çoğunlukla cinsel arzuyla ilişkilendirilse de, bir zamanlar yas ve kayıp tanrısı da olabilirdi.
Pothos, diğer erotiklerden sıklıkla ayırt edilebilirdi çünkü birçok resimde bir asma taşıyordu. Bu asma, Yunan mitolojisinin önemli tanrılarından bir diğeriyle ve arzunun başka bir yönüyle bağlantı kurmaya yardımcı oldu.
Modern Yorumum
Erotlar en çok Afrodit ile ilişkilendirilirdi. Hem yoldaşları hem de hizmetkarlarıydılar.
Pothos ve diğer aşk tanrıları daimones’ti . Bunlar tamamen belirli bir işleve bağlı olan küçük tanrılar veya ruhlardı.
Diğer daimones’lar gibi Pothos da rolüne göre isimlendirilmiştir. Kendine ait çok az mitolojisi vardı ve Olimposluların aksine, işlevlerinin verdiğinin ötesinde çok az kişiliği vardı.
Arzu tanrısı Pothos, antik yazarlar tarafından şefkatli bir tanrı olarak tasvir ediliyordu, ancak aynı zamanda tutarsız biri olarak da tanımlanıyordu.
Arzu ve özlemin öngörülemez ve çoğu zaman geçici doğası, muhtemelen Pothos’a daha sonraki yazarlar tarafından farklı bir ebeveynlik verilmesine yol açmıştır. Zephyrus ve Iris, tutarsız aşk tanrısı için uygun ebeveynlerdi.
Zephyrus’un temsil ettiği bahar rüzgarı ve Iris’in gökkuşağı ikisi de geçici şeylerdi. Hoş karşılanıp takdir edilseler de, aynı zamanda güvenilemezlerdi ve bir anda belirip kaybolabilirlerdi.
Arzu, diğer aşk türlerinin aksine, sadece geçici olabilir. Rüzgar veya gökkuşağı gibi, bir dakika güçlü olabilir ve bir sonraki dakika kaybolabilir.
Zephyrus’a verilen bir bağlantı arzunun daha olumsuz özelliklerinden birini de gösterdi.
Efsaneye göre Zephyrus aşık olduğunda kıskanç bir tanrı olabiliyormuş.
Hem Zephyrus hem de Apollon, Hyacinthus adında güzel bir genç adamı sevmişti. Spartalı prens Apollon’u seçti.
Bir gün Apollon ve genç sevgilisi birlikte oyun oynarken, bir disk atışı rotadan çıktı. Apollon’un diski Hyancinthus’un kafasına çarptı ve onu anında öldürdü.
Birçok yazar bunun basit bir kaza olduğunu söyledi, ancak diğerleri trajik ölümü farklı gördü. Zephyrus’un o kadar kıskanç olduğunu, kasıtlı olarak diski uçurmak için bir rüzgar gönderdiğini ve Apollo’yla mutlu olmasına izin vermek yerine Hyacinthus’u öldürdüğünü iddia ettiler.
Daha sonraki yazarların Pothos ve Zephyrus arasında kurduğu bağ, bu hikayeyi akılda tutarak, arzunun olası tehlikelerini de gösterebilir. Aşırıya kaçıldığında, arzu bir kişiyi kıskanç ve tehlikeli yapabilir.
Batı Rüzgarı tanrısı, Pothos’un ilişkilendirildiği tek tanrı değildi. Yunan sanatçılar da Pothos’u şarap tanrısıyla ilişkilendirdiler.
Pothos’un sıklıkla taşıdığı asma, Dionysos’un bir simgesiydi . İki tanrının bu sembolü paylaşması tesadüf değildi.
Dionysos ve çetesi, sarhoşluklarının yol açabileceği şehvetli davranışlar nedeniyle kötü bir üne sahipti. Şarap içmek Pothos’u çekebilir ve kontrolsüz bir arzuya yol açabilirdi.
Bir asma taşımak Pothos’un mutlaka sarhoşluk tanrısı olduğu anlamına gelmiyordu, ancak en azından bazı zamanlarda Dionysus’u takip edebileceği izlenimini veriyordu. Aşkın diğer tanrılarından daha fazla, özlem ve arzu tanrısı, bir kişi Dionysus’un etkisi altındayken ortaya çıkabilirdi.
Özetle
Yunan mitolojisinde Pothos, arzu ve özlem tanrısıydı. Daimones’lerden biriydi ve tamamen bu amaçla tanımlanıyordu.
Pothos en çok Afrodit’in eşliğinde gösterilirdi. Aşk tanrıları olan erotlardan biri olarak onun hizmetindeydi ve maiyetinin bir parçasıydı.
Çoğu antik kaynak Pothos’un diğer aşk tanrıları gibi Afrodit’in oğlu olduğunu söyler. Ancak bazıları başka açıklamalarda bulunur.
Birkaçı onun aslında Afrodit’in torunu olduğunu söyledi. Eros’un oğlu olarak, aşkı takip eden özlemi yarattı.
Daha sonraki en popüler hikaye, Pothos’un gökkuşağı tanrıçası Iris ve rüzgar tanrılarından biri olan Zephyrus’tan doğduğuydu . Bu ikisiyle olan bağlantısı, arzunun kaçan, değişken doğasını gösteriyordu.
Tehlikelerini de gösterebilirdi. Zephyrus’un en ünlü hikayelerinden biri, Hyacinthus’un aşkına duyduğu kıskançlıktı ve bu, arzunun tehlikeli ve hatta ölümcül olabileceğini gösteriyordu.
Sanatta Pothos tipik olarak bir asma taşırken gösterilirdi. Bu özelliği Dionysos ile paylaşması nedeniyle Pothos, alkol tüketiminin neden olabileceği güçlü arzularla ilişkilendirilirdi.
Son olarak, Pothos’un etkisinin neden olduğu özlemin her zaman cinsel veya romantik duygularla bağlantılı olmadığına dair bazı işaretler vardı. Adı bazen Yeraltı Dünyası ve cenazelerle ilişkilendirilen beyaz asphodel çiçeği için kullanılıyordu ve bu, özlemin bazen ölümle ayrılmış birine yönelik olabileceğini gösteriyordu.
