Yunanlılar doğanın orada yaşayan ruhlarla pozitif bir şekilde canlı olduğuna inanıyorlardı. Ağaçların arasında yaşayan güzel periler olan orman perileri dryadlar hakkında her şeyi öğrenmek için okumaya devam edin!
Yunan dünyasında periler her yerdeydi. Onlar doğa tanrıçalarıydı ve insanlar tarafından nadiren görülseler bile ağaçların yetiştiği, suyun aktığı, rüzgârın estiği, hayvanların yeşerdiği ve dağların yükseldiği her yerde bulunabilirlerdi.
Çoğu peri gibi, Dryad’lar da hem ölümlüler hem de tanrılar arasında büyük sevgiye ilham veren güzel genç kadınlardı.
Ancak diğer pek çok perinin aksine , ağaçların ruhu olmak için orman perisi olarak doğmanıza gerek yoktu.
Dryadlar, Yunan mitolojisinin en ünlü perilerinden bazılarıydı. Onlar hem tanrıların hem de erkeklerin eşleri, sevgilileri, anneleri, arkadaşları ve koruyucularıydı.
Dryad Perileri
Dryad’lar, Yunan bilimindeki birçok peri türünden biriydi.
Periler genellikle belirli bir yere bağlı olan küçük tanrıçalardı. Su kütleleri, adalar veya dağlar gibi doğal özellikleri temsil ediyorlardı.
Yunanların dünya görüşünde periler her yerdeydi. Manzaradaki hemen hemen her şeyin kendisine bağlı yaşayan bir tanrıçası olabilir.
Tanrıçalar olarak çoğu perinin bazı doğaüstü yetenekleri vardı ve ömürleri her zaman ölümsüz olmasa da insanlardan çok daha uzundu. Ancak onların güçleri daha büyük tanrılara göre daha sınırlıydı.
Bunlar arasında orman perileri özellikle ağaçların perileriydi.
Yunanca Drys kelimesi “meşe” anlamına geliyordu ve Dryad terimi başlangıçta sadece meşe ağaçlarının ruhları olan perilere uygulanıyordu. Ancak zamanla bu kelime, yaşadıkları ağaç türüne bakılmaksızın tüm ağaç perileri için kullanılan bir terim haline geldi.
Perilerin doğal dünyanın her yerinde var olduğu düşünülüyordu, ancak çoğu zaman insanlardan saklanıyorlardı. Görüldüklerinde, zarif ama ara sıra biraz vahşi, güzel, genç bakireler olarak tanımlanıyorlardı.
Aslında Yunan kültürü, Dryad’ların günlük yaşamın çoğu yönünden uzak durmasını sağladı. Tarım, Yunanistan’ın vadi ve ovalarındaki ormanları temizlemişti, dolayısıyla ormanların çoğu yalnızca engebeli dağ yamaçlarında kalmıştı.
Çoğu insanla etkileşimden çok uzak olan ruhlar olarak Dryadlar genellikle utangaçtı. Ancak bazıları Dionysos’un şenliklerine katıldığında vahşi doğaları ortaya çıktı .
Dryad’ların ve diğer perilerin dans etmeyi sevdikleri biliniyordu, ancak sahilin açık olduğunu bilmedikleri sürece asla dans etmeye çıkmazlardı.
Bunların erkek karşılıkları Pan ve satirler gibi kırsal tanrılardı . Dişi periler, vahşi, hayvani erkek ruhlardan daha incelikli ve zarifti, ancak çoğu zaman vahşi maceralarında onlara katılıyorlardı.
İki tanrı grubu genellikle hem kültürel hem de romantik olarak birbirine bağlıydı. Ancak diğer zamanlarda köy tanrıları, orman perilerinin ve diğer perilerin fiziksel güvenliği için bir tehdit oluşturuyordu.
Artemis’in Yoldaşları
Antik dünyada perileri, özellikle de orman perilerini bulmak zordu. Doğanın her yerinde var olmalarına rağmen insanlardan uzak durmayı tercih ettiler.
Ayrıca tanrıların çoğundan da kaçındılar. Yunan mitolojisi, şehvetli tanrılar tarafından kovalanan ve saldırıya uğrayan perilerin hikayeleriyle doludur, bu yüzden genellikle gözden uzak kalmayı tercih ederler.
Bunun tek büyük istisnası Artemis’ti.
Av tanrıçası Artemis, perilerin çok iyi bir dostuydu. Maiyetinin tamamı, kendisi gibi ormanda koşmayı Olimpos Dağı’ndaki yaşamın kurallarına ve sınırlamalarına tercih eden perilerden oluşuyordu.
Açık bir bakire olan Artemis , bir Olimposlu olarak gücünü, daha zayıf perileri hem insanların hem de tanrıların istenmeyen ilerlemelerinden korumak için kullandı. Yoldaşlarının çoğu benzer bir bekarlık yemini etmişti, ancak onunla birlikte birkaç Dryad ve Naiad evlenmek için ayrılmıştı.
Dryadlar onun en yakın arkadaşlarıydı, avlarına katılıyor ve ormanda mutlu bir şekilde yaşıyorlardı. Koruyucu tanrıçaları onları daha güvende tutarken, ona diğer Olimpiya tanrıçalarından daha muhtemel olan bir arkadaşlık sağlıyorlardı.
Dryad Olmak
Ağaç ruhları olarak doğan perilerin yanı sıra bir başka orman perisi grubu daha vardı. Yaşamlarına bitki örtüsüne bağlı olarak başlamamış olmalarına rağmen bunlar genellikle perilerdi.
Yunan mitolojisinde pek çok peri ağaca ve dolayısıyla orman perisine dönüştürülmüştür.
Bu genellikle perinin isteği üzerine, genellikle Gaia’nın güçleri aracılığıyla yapılırdı .
Toprak Ana çocuklarını koruyordu ve doğaya bağlı tanrıçalar olarak perilerin onunla özellikle yakın bir bağı vardı.
Örneğin Heliades, güneş tanrısı Helios’un kızlarıydı . Küçük kardeşleri öldürüldüğünde o kadar büyük bir üzüntüye kapılmışlar ki Gaia, acılarına son vermek için onları kavak ağaçlarından oluşan bir koruya dönüştürmüş.
Ancak çoğu bir kaçış aracı olarak dönüştürüldü.
Ormanın tüm perileri Artemis tarafından korunmadı. Bazıları kendilerini aşk dolu tanrıların ve çok az kaçış umudu olan insanların saldırılarından kaçarken buldu.
Bu adamlar tarafından yakalanmanın utancından ve acısından korunmak için ağaçlara dönüştürüldüler.
Bu dönüşümlerin en ünlülerinden biri Daphne’ninkiydi. Apollon, Eros’un oynadığı bir oyun sonucu aşkından deliye dönünce defne ağacına dönüştü.
Yazıklar köy tanrılarından birinden kaçarken çam ağacına dönüştü. Bir Titan olan Syceus, Zeus’un istenmeyen ilgisinden kaçmak için ilk incir ağacına dönüştürüldü.
Dryad’lara dönüştürülebilenler yalnızca periler ve Titanesses değildi. Dryope’un hikayesi, arkadaş olduğu Dryad’lar tarafından dönüştürülen bir insanın hikayesiydi.
Dryope, babasının sürüleriyle ilgilenirken perilerle arkadaş olmuştu. Arkadaşlık Apollon’un dikkatini çekmişti ve Apollon oğlunu doğurdu.
Oğlu büyüyüp kral olduğunda, gençliğinde tanıdığı orman perileri yeniden ormanda yanına geldi.
Dryope ölümlüden Nymphe’ye değiştirildi. Amphissos, annesine gösterilen iyiliğin şerefine, Nymphai’ye bir türbe kurdu ve orada bir koşu yarışı başlatan ilk kişi oldu. Yerel halk bu yarışı bugüne kadar sürdürüyor. Kadınların orada bulunması kutsal değildir çünkü bazı bakireler yerel halka Dryope’nin Nymphai tarafından kaçırıldığını söylemiştir. Nymphai buna kızdı ve bakireleri çam ağaçlarına çevirdi.
-Antoninus Liberalis, Metamorfozlar 32 (çev. Celoria)
Dryopes’in hikayesinde insandan orman perisine dönüşüm büyük bir hediyeydi. Ancak onun hakkında yalan hikayeler yayan kızlar için bu bir cezaydı.
Dryad’lara dönüştürülenlerin ağaca dönüşmeleri onları güvende tuttu. İster kendi acılarından ister tehlikeli adamlardan olsun, orman perileri ağaç kadar güvendeydi.
Ağaç Perilerinin Sınıfları
Dryad terimi genellikle ağaç perileri için geçerli olsa da aslında bunların birkaç türü vardı.
- Meliae dişbudak ağacı perileriydi. İlk kadın yaratılmadan önce Gümüş Çağı’nın erkekleriyle evlendiler ve tüm insanlığın anne tarafından atası oldular.
- Oread’lar dağ kozalaklı ağaçlarının ruhlarıydı. Ağaçlarının yanı sıra dağları da temsil etmeye geldiler.
- Hamadryad’lar meşe ve kavak ağaçlarıydı. Diğer bazı orman perisi sınıflarından farklı olarak, genellikle ağaçlarına bağlanır ve oldukları yere kök saldılar.
- Yunanca melas kelimesi hem “koyun” hem de “elma” anlamına geldiğinden, Meliades hem meyve ağacı tanrıçaları hem de koyunların koruyucusuydu . Hera’nın altın elmalarını koruyan Hesperides Meliades’ti.
- Daphnaei defne ağacı orman perileriydi. Adını çocuklarının ilki olan Daphne’den almışlar.
- Ampeloi asma tanrıçalarıydı. Akdeniz’in bağcılık bölgelerinde özellikle önemliydiler.
Pek çok spesifik ağaç türünün kendi orman perisi sınıfı vardı. Temsil ettikleri ağaçlar gibi benzer türde gruplar halinde toplanma eğilimindeydiler.
Kutsal Ağaçlar ve Dryadlar
Hamadryadlar ağaç perileri arasında en çok bilinen ve en çok bilinenlerdi. Meşe ve kavak ağaçlarının ruhları Yunanistan’ın her yerinde bulundu.
Özellikle meşelerin kendi türlerinden uzaklaşma olasılığı daha yüksekti. Hem onlar hem de kavaklar genellikle insanlara daha yakın ve nehir kenarlarında bulundu.
Hamadryadlar, diğer pek çok periden farklı olarak hayatlarının tek bir ağaca bağlı olması nedeniyle dikkate değerdi.
Diğer orman perileri belirli bir koru veya bölgede yetişen ağaçları gözetliyorlardı. Bir ağaç düştüğünde yakınlarda başkaları da vardı.
Ancak meşe ağaçlarının yalnız Hamadryad’ları bu güvenliğe sahip değildi. Ağaçları öldürülür veya kesilirse kendi hayatları da sona erecekti.
Bu nedenle tanrılar, kutsal bir ağacı kesen ya da tehlikeye sokan herkese sert cezalar verdi. İçinde bir Hamadryad’ın bulunduğu meşe ağacını devirmek yalnızca tanrıların kanunlarının ihlali değildi, aynı zamanda bir tür cinayetti.
Elbette Hamadryad’lar için risk oluşturan sadece insanlar değildi.
Chrysopeleia, ağacı hızla akan bir nehrin kıyısında büyüyen bir meşe perisiydi. Nehir sular altında kaldığında ağacı kökünden sökülüp yok edilme tehlikesiyle karşı karşıya kaldı.
Avcı Arcas tehlikeyi gördü ve harekete geçti. Nehrin yönünü değiştirdi ve kutsal meşeyi yükselen sulardan korumak için hızla bir baraj inşa etti.
Chrysopeleia, avcının kendisi adına hızlı hareket etmesinden o kadar etkilendi ki ona aşık oldu ve iki oğlu oldu. Arcas’ın kendisi daha sonra Arcadia’nın kurucusu Kral Arcas oldu.
Kralın Hemşireleri
Dryad’ların şefkatli, anaç varlıklar olduğu biliniyordu. Genellikle nazik davrandılar, özellikle de ihtiyacı olanlara karşı.
Dryadların şefkatli doğasının en bilinen örneklerinden biri Meliae’dir.
Her ne kadar Hesiodos bu kelimenin herhangi bir ağaç ruhu için kullanılabileceğini ima etse de, bunlar dişbudak ağacı perileriydi. Bununla birlikte, pek çok diğer Dryad’ın aksine, onlar daha küçük tanrılardan doğmadılar.
Meliaeler bizzat Gaia’nın kızlarıydı. Kocası Uranüs hadım edildikten sonra Gaia, ilk ağaç perilerini doğurmak için onun kanını kullandı.
Chronos, Titanların kralı olarak iktidara geldikten sonra Rhea, Meliae’den yardım istedi.
Chronos, bir gün kendi oğullarından biri tarafından devrileceğini söyleyen bir kehanet korkusuyla, Rhea’nın her çocuğunu doğumdan hemen sonra yiyordu. Rhea ve Gaia altıncı çocuğunu gizlice doğurmak için bir plan yapmıştı ama bebeği büyütecek birine ihtiyaçları vardı.
Zeus doğduğunda Meliae onu yanına aldı. Babasına meydan okuyabilecek kadar güçlenene kadar onu keçi sütü ve balla besleyerek Girit dağlarında sakladılar.
Meliae’ler üvey oğullarına karşı sadece annelik yapmadılar. Bazı kaynaklara göre Tunç Çağı’nda yaşayan insanların ataları oldular.
Dryadlar Ajansı
Yunanlılar perilerin sayısının neredeyse sonsuz olduğuna inanıyorlardı. Doğal dünyanın her yerini koruyan binlerce orman tanrısı vardı.
Diğer perilerin çoğu gibi Dryad’lar da daha küçük tanrıçalar olarak görülüyordu. Güçleri sınırlıydı ve fiziksel dünyada tek bir yere bağlıydılar.
Ancak Dryadların aslında kendilerine göre çok güçlü olduklarına inanıyorlardı.
Yunanlılara göre, insanların doğaya baktıklarında hissettikleri hayranlık insan aklının bir ürünü değildi. Keyifli bir öğleden sonra bir ağacın altında oturmanın verdiği huzur, hatta geceleri karanlık bir ormanda hissedilen dehşet de rastgele duygular değildi.
Güçlü duygulara ilham verme yeteneği, orman perilerinin armağanıydı. Onlar ve peri arkadaşlarının bulunduğu her yerde, bu armağanla insanlara dokunmayı başardılar.
Doğanın uyandırdığı güçlü duygular tehlikeli olabilir; birçok peri, insanlar ve tanrılar onlara şiddet uygulayarak ve sahiplenici bir tavır takındığında öğrenmiştir. Ancak orman perileri aynı zamanda huzur, neşe, merak ve huşu duygularına da ilham verebilir.
Özetlemek gerekirse, Dryadlar genellikle kendilerini insanlardan ve tanrılardan uzakta saklayan ağaç perileriydi. Periler olarak doğabilirler ya da onlara dönüşebilirlerdi, ancak birçok orman perisi türü, ormanı insanoğluna duygulara ilham veren kutsal bir yer haline getirdi.
